ΠΩΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΣΑ ΞΕΡΟΥΜΕ

"Απώτερος σκοπός της δίκης της Νυρεμβέργης δεν ήταν απλά και μόνο, πολύ δε περισσότερο κυρίως, η καταδίκη των ηγετών της Ναζιστικής Γερμανίας. Ευθύς εξαρχής ήταν, κατά τη γνώμη μου, θέμα υψίστης σημασίας να δημιουργήσουμε ένα αρχείο του καθεστώτος του Χίτλερ που θα μπορούσε να αντέξει στη δοκιμασία της ιστορίας".
—Ρόμπερτ Στόρεϊ, επικεφαλής της ομάδας εισαγγελέων των ΗΠΑ

Οι στόχοι του Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου (International Military Tribunal/IMT) υπερέβαιναν την απαγγελία ετυμηγορίας και την επιβολή ποινών. Οι εμπνευστές του δικαστηρίου αποσκοπούσαν στη δημιουργία ενός δημόσιου αρχείου με τα αποτρόπαια εγκλήματα που διέπραξαν οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένου και του Ολοκαυτώματος. Ο Αμερικανός επικεφαλής εισαγγελέας Ρόμπερτ Τζάκσον εξέφρασε τον προβληματισμό ότι "αν δεν υπάρξει κάποιο επίσημο αρχείο ... οι επόμενες γενιές δεν θα πίστευαν πόσο φρικτή ήταν η αλήθεια".

Προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν κατηγορίες περί αποκλειστικής εξάρτησης της δικαστικής απόφασης σε προσωπικές καταθέσεις και μαρτυρίες, και έτσι ώστε να μην υπάρξουν στο μέλλον αμφιβολίες για την αμεροληψία της δικαστικής διαδικασίας, η κατηγορούσα (εισαγγελική) αρχή αποφάσισε να μελετήσει τα χιλιάδες έγγραφα που είχαν συνταχθεί από τους ίδιους τους Γερμανούς και βάσει αυτών, πρωτίστως, να στοιχειοθετήσει την υπόθεση. Αυτός ο πελώριος όγκος εγγράφων μεταφράστηκε στις τέσσερις επίσημες γλώσσες του δικαστηρίου, αξιολογήθηκε όσον αφορά τη σημασία του και τυπώθηκε σε αντίγραφα ώστε να διανεμηθεί στους συνηγόρους υπεράσπισης και στους λοιπούς συμμετέχοντες στη δίκη. Πέραν τούτου η κατηγορούσα αρχή παρουσίασε ως επιπλέον αποδεικτικά στοιχεία κειμήλια, διαγράμματα και φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από φωτογράφους των Ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Δεκαεννέα ομάδες ερευνητών μελέτησαν εξονυχιστικά τα γερμανικά αρχεία, πήραν ένορκες καταθέσεις από μάρτυρες και επισκέφτηκαν τις τοποθεσίες όπου διαπράχθηκαν οι θηριωδίες για να στοιχειοθετήσουν την υπόθεση.

Οι καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων που παρουσιάστηκαν στις δίκες της Νυρεμβέργης, αποτέλεσαν τη βάση για πολλά από όσα ξέρουμε σήμερα σχετικά με το Ολοκαύτωμα, όπως είναι, μεταξύ άλλων, λεπτομέρειες για τη λειτουργία των μηχανισμών εξόντωσης στο Άουσβιτς, τις θηριωδίες που διέπραξαν τα Einsatzgruppen (κινητά τάγματα θανάτου), την καταστροφή του γκέτο της Βαρσοβίας και την αρχική στατιστική εκτίμηση της δολοφονίας έξι εκατομμυρίων Εβραίων.