Μόλις ο Αδόλφος Χίτλερ αναδείχτηκε στην καγκελαρία της Γερμανίας τον Ιανουάριο του 1933, κινήθηκε ταχύτατα προκειμένου να μετατρέψει τη χώρα σε μονοκομματική δικτατορία και να οργανώσει τις αστυνομικές δυνάμεις που ήταν απαραίτητες για την επιβολή της ναζιστικής πολιτικής. Έπεισε το υπουργικό του συμβούλιο να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης δίνοντας τέλος στις ατομικές ελευθερίες, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του τύπου, του λόγου και του συνέρχεσθαι. Τα άτομα δεν είχαν πλέον το βασικό δικαίωμα του απόρρητου της ιδιωτικής ζωής, κάτι που σήμαινε ότι αξιωματούχοι μπορούσαν να διαβάζουν την αλληλογραφία, να παρακολουθούν τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις και να διεξάγουν έρευνες στα σπίτια ιδιωτών χωρίς ένταλμα.

Ο Χίτλερ στηρίχτηκε επίσης στην τρομοκρατία για να πετύχει τους στόχους του. Δελεασμένοι από τους μισθούς, το αίσθημα συντροφικότητας και τις εντυπωσιακές στολές, δεκάδες χιλιάδες άνεργοι νέοι φόρεσαν τα καφετιά πουκάμισα και τις ψηλές δερμάτινες μπότες των ναζιστικών Ταγμάτων Εφόδου (Sturmabteilungen). Αυτές οι βοηθητικές αστυνομικές δυνάμεις (τα λεγόμενα SA) περιπολούσαν στους δρόμους και ξυλοκοπούσαν και ορισμένες φορές δολοφονούσαν αντιπάλους του ναζιστικού καθεστώτος. Και μόνο ο φόβος των SA ανάγκαζε τους υπόλοιπους Γερμανούς που δεν υποστήριζαν τους Ναζί να σιωπούν.

Βασικές ημερομηνίες

31 ΜΑΡΤΙΟΥ 1933
ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΝΑΖΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΩΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΚΡΑΤΙΔΙΩΝ

Ο Αδόλφος Χίτλερ αντικατέστησε τους εκλεγμένους αξιωματούχους στις κυβερνήσεις των κρατιδίων με άτομα διορισμένα από τους Ναζί. Ένα από τα πρώτα βήματα για τη συγκέντρωση των εξουσιών στο ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία ήταν η εξουδετέρωση των κυβερνήσεων των κρατιδίων. Ο Χέρμαν Γκέριγκ, ένας κορυφαίος Ναζί, ανέλαβε υπουργός-πρόεδρος της Πρωσίας, του μεγαλύτερου κρατιδίου της Γερμανίας. Το 1935 η διακυβέρνηση των κρατιδίων μεταφέρεται στην κεντρική κυβέρνηση στο Βερολίνο.

2 ΜΑΙΟΥ 1933
ΟΙ ΝΑΖΙ ΘΕΤΟΥΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ

Τάγματα Εφόδου (SA) και αστυνομικοί καταλαμβάνουν τα γραφεία των συνδικαλιστικών ενώσεων. Τρομοκρατούνται τα στελέχη των συνδικαλιστικών ενώσεων και οι ακτιβιστές. Κατάσχονται τα αρχεία των συνδικαλιστικών ενώσεων και τα περιουσιακά τους στοιχεία. Οι ενώσεις συγχωνεύτηκαν καταναγκαστικά με τη ναζιστική οργάνωση, το Γερμανικό Μέτωπο Εργασίας. Έτσι λαβαίνει τέλος η ανεξάρτητη αντιπροσώπευση των εργαζομένων.

14 ΙΟΥΛΙΟΥ 1933
ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Διαλύονται όλα τα κόμματα εκτός από το ναζιστικό. Το ναζιστικό είναι το μοναδικό κόμμα που επιτρέπεται στη Γερμανία, μια κατάσταση που θα παραμείνει έτσι έως τη στρατιωτική ήττα της Γερμανίας το 1945. Έτσι η Γερμανία έγινε μια μονοκομματική δικτατορία. Το 1935 το κόμμα αριθμούσε 2,5 εκατομμύρια μέλη, ενώ το 1945 είχαν φτάσει τα 8,5 εκατομμύρια.

20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1933
Ο ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Με συνθήκη μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και του Βατικανού (η ανώτερη αρχή της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας) παρέχονται εγγυήσεις για τη θρησκευτική ελευθερία των καθολικών, αλλά καταργούνται οι πολιτικές και συνδικαλιστικές καθολικές οργανώσεις. Το Βατικανό (που διαθέτει υπόσταση κυρίαρχου κράτους) ήταν από τα πρώτα κράτη που αναγνώρισαν τη νομιμότητα της κυβέρνησης του Χίτλερ. Παρά τη συνθήκη, οι Ναζί εξακολούθησαν να διώκουν τους καθολικούς ιερείς, τα σχολεία και τις καθολικές θρησκευτικές και πολιτιστικές οργανώσεις.