Ο Ben ήταν ένα από τα τέσσερα παιδιά που απέκτησε μια θρησκευόμενη εβραϊκή οικογένεια. Η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου του 1939. Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Βαρσοβία, ο Ben αποφάσισε να δραπετεύσει στην κατεχόμενη από τους Σοβιετικούς Ανατολική Πολωνία. Ωστόσο, αποφάσισε σύντομα να επιστρέψει στην οικογένειά του και, στη συνέχεια, στο γκέτο της Βαρσοβίας. Ο Ben είχε αναλάβει μια αγγαρεία έξω από το γκέτο και παράλληλα βοήθησε στη διαφυγή ανθρώπων από το γκέτο – μεταξύ άλλων της Vladka (Fagele) Peltel, μέλους της Εβραϊκής Ένοπλης Οργάνωσης (ZOB), η οποία αργότερα έγινε γυναίκα του. Αργότερα, κυκλοφορούσε κρυφά έξω από το γκέτο και εμφανιζόταν ως μη Εβραίος Πολωνός. Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του γκέτο της Βαρσοβίας το 1943, ο Ben συνεργαζόταν με άλλα μέλη της αντίστασης για τη διάσωση μαχητών του γκέτο βγάζοντάς τους έξω μέσα από τους υπονόμους και κρύβοντάς τους στην «Άρια» πλευρά της Βαρσοβίας. Από την «Άρια» πλευρά της Βαρσοβίας, ο Ben υπήρξε μάρτυρας της πυρπόλησης του γκέτο της Βαρσοβίας κατά τη διάρκεια της εξέγερσης. Μετά την εξέγερση, ο Ben διέφυγε από τη Βαρσοβία υποκρινόμενος ότι δεν είναι Εβραίος. Μετά την απελευθέρωση, επανασυνδέθηκε με τον πατέρα, τη μητέρα και τη μικρότερη αδελφή του.
Ολόκληρος ο ουρανός της Βαρσοβίας ήταν κόκκινος. Κατακόκκινος. Oι φλόγες ήταν τόσο πυκνές γύρω από το γκέτο που φώτιζαν ολόκληρη την πόλη. Την επόμενη εβδομάδα...την ίδια εβδομάδα ήταν η Κυριακή των Βαΐων. Δεν μπορούσα να είμαι άλλο με τους γονείς μου στην...στην κρυψώνα. Περπάτησα εκείνη την Κυριακή των Βαΐων και πήγα στην Plac Krasinski, όπου υπήρχε μια εκκλησία, μια πολύ παλιά εκκλησία, και ένιωσα ότι το ασφαλέστερο μέρος για μένα είναι εκεί μέσα. Μπήκα σε αυτήν την εκκλησία και παρακολούθησα τη θεία λειτουργία και τον ιερέα να μιλάει. Δεν ανέφερε λέξη για το γεγονός ότι, στην άλλη πλευρά του δρόμου, άνθρωποι πολεμούν, πεθαίνουν κατά εκατοντάδες, καίνε φωτιές. Ήμουν σαν ένας καλός Χριστιανός που άκουγε ολόκληρο το κήρυγμα. Λοιπόν, είναι παράδοση στην Πολωνία, μετά τη λειτουργία, ο ιερέας να βγαίνει μπροστά στην εκκλησία και να χαιρετά την ενορία ... τον λαό. Αυτό πιθανότατα γίνεται εδώ σε κάθε χώρα με τον ίδιο τρόπο, όμως στην Πολωνία είναι παράδοση. Και χαιρέτησε όλους τους Πολωνούς και στην απέναντι πλευρά του δρόμου υπήρχε ένα καρουζέλ με παιδική χαρά και ακουγόταν μουσική και το καρουζέλ ... ο κόσμος πήγαινε τα παιδιά στο καρουζέλ, όμορφα ντυμένα. Ήταν Κυριακή. Κυριακή των Βαΐων. Και το καρουζέλ έπαιζε μουσική και εγώ στεκόμουν σε αυτήν την ομάδα βλέποντας, στην άλλη πλευρά του τετραγώνου, το γκέτο που καιγόταν. Κάθε τόσο ακούγαμε κραυγές «Κοίτα! Άνθρωποι πηδούν από τις στέγες». Άλλοι έκαναν σχόλια όπως: «τηγανίζουν Εβραίους». Αυτή είναι απλά ελεύθερη μετάφραση από τα πολωνικά. Αλλά δεν άκουσα ποτέ φωνές συμπόνοιας. Ίσως να υπήρχαν άνθρωποι που να έβλεπαν τα όσα γίνονται με διαφορετικό τρόπο, αλλά ποτέ δεν είπαν κάτι. Ήταν πολύ σπαρακτικό για μένα να είμαι εδώ, ανήμπορος, να μην μπορώ να κάνω τίποτα, και να πρέπει να παρακολουθώ και να μην μπορώ καν να διαμαρτυρηθώ, να μην μπορώ να δείξω καν τον θυμό μου. Μερικές φορές ένιωθα ότι ... μέσα εκεί... ότι κάτι πρέπει να κάνω με το σώμα μου, ακόμη και να πληρώσω με τη ζωή μου, να αρχίσω να ουρλιάζω, αλλά δεν το έκανα. Δεν ούρλιαξα. Δεν έκανα τίποτα. Απλά πονούσα. Όμως αυτή η σκηνή θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου κατά πάσα πιθανότητα για όλη μου τη ζωή.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
