بر اساس سرشماری 16 ژوئن 1933، جمعیت یهودی آلمان، شامل منطقه زار (که در آن زمان هنوز توسط جامعه ملل اداره می شد) حدود 505000 نفر از کل جمعیت 67 میلیونی، یعنی نسبتاً کمتر از 0.75 بود. این عدد، نشانگر کاهش از تعداد تقریبی 523000 یهودی ساکن آلمان در ژانویه 1933 بود که تا حدودی به دلیل مهاجرت یهودیان پس از به قدرت رسیدن نازی ها در ژانویه همان سال بود. (حدود 37000 یهودی طی سال 1933 از آلمان مهاجرت کردند.)

حدود 80 درصد (تقریباً 400000 نفر) از یهودیان ساکن در آلمان تابعیت آلمانی داشتند. بقیه اکثراً یهودیانی با تابعیت لهستانی بودند. بسیاری از یهودیان لهستان در آلمان به دنیا آمده و اقامت دائم داشتند.

حدود 70 درصد یهودیان آلمان در مناطق شهری زندگی می کردند که 50 درصد از آنان در 10 شهر بزرگ آلمان ساکن بودند. برلین بزرگترین مرکز جمعیت یهودیان (حدود 160000 نفر در سال 1925) بود. این تعداد کمتر از 4 درصد از کل جمعیت شهر را تشکیل می دادند. از دیگر مراکز بزرگ جمعیت یهودیان می توان به این شهرها اشاره کرد: فرانکفورت ام ماین (حدود 26000 نفر)، برسلاو (حدود 20000 نفر)، هامبورگ (حدود 17000 نفر)، کلن (حدود 15000 نفر)، هانوور (حدود 13000 نفر) و لایپزیگ (حدود 12000 نفر). با وجود این، در سال 1933 یک نفر از هر پنج یهودی آلمانی هنوز در شهرهای کوچک زندگی می کردند.