خلاصه
محمد امین الحسینی (۱۹۷۴-۱۸۹۰ حدود) از سال ۱۹۲۱ تا ۱۹۳۷، مفتی (مقام مهم مذهبی-حقوقی در اسلام) اورشلیم تحت کنترل سیاسی قیومیت بریتانیا بر فلسطین بود. اهداف مهم سیاسی او عبارت بودند از: ۱) احداث یک کشور یا اتحادیه‌ی پان عرب ۲) مخالفت با مهاجرت بیشتر یهودیان به فلسطین و آرمان‌های ملی یهودی در فلسطین؛ ۳) تبلیغ خود به عنوان رهبر مذهبی مسلمان و پان عرب.

الحسینی در دوران تبعیدش در سال‌های بین ۱۹۴۵-۱۹۳۷، مدعی بود که از جانب ملت عرب و مسلمانان جهان که به دنبال اتحاد با دول محور (آلمان نازی و ایتالیای فاشیست) هستند صحبت می‌کند، البته در شرایطی که دول محور این موارد را به صورت عمومی به رسمیت بشناسند: ۱) استقلال کشورهای عربی ۲) حق آن کشورها برای تشکیل اتحادی که بازتاب حکومت مسلمانان و به ویژه فرهنگ عرب باشد ۳) حق کشورها برای مخالفت با اقدامات تشکیل یک کشور یهودی در فلسطین ۴) و همچنین به رسمیت شناختن الحسینی به عنوان نماینده‌ی روحانی و سیاسی هویت پان عرب با هویت مسلمان. در ازای آن، الحسینی از طریق رادیو، با پخش تبلیغات حامی دولت‌های آلمان و ایتالیا و تبلیغات ضد بریتانیایی و ضدیهودی به سوی جهان عرب، تحریک خشونت علیه یهودیان و مقامات بریتانیایی در خاورمیانه و جذب مردان جوان مسلمان برای خدمت نظام آلمان، وافن اس‌اس و واحدهای کمکی، با دولت‌های آلمان و ایتالیا همکاری می‌کرد. آلمان و ایتالیا به نوبت از الحسینی به عنوان ابزاری برای برانگیختن حمایت و همکاری در بین ساکنین مسلمان مناطق تحت کنترل دول محور و تحریک خشونت بر ضدمتحدین و شورش بین مسلمانان ساکن در نقاط دور از دسترس ارتش آلمان استفاده کردند.

علی‌ رغم همکاری الحسینی، دول محور بر خلاف آرزوی وی، تمایلی به تبلیغ جاه‌طلبی‌های سیاسی الحسینی نداشتند. با سقوط رژیم نازی در ۱۹۴۵، مقامات فرانسوی الحسینی را دستگیر کردند. او در سال ۱۹۴۶ به مصر فرار کرد و باقی عمر خود را وقف حمایت از ملی‌گراهای فلسطینی و تحریک علیه کشور اسرائیل کرد. او به تهیه و انتشار تبلیغات ضد صهیونیستی، ضدیهودی و ضداسرائیلی ادامه دادو سرانجام در ۴ ژوئیه ۱۹۴۷ در بیروت لبنان جان سپرد.