تعداد زیادی از یهودیان اروپای تحت اشغال آلمان، به دلایل بسیار هیچگاه مخفی نشدند. مخفی شدن به معنای ترک خانواده، خطر مجازات بی درنگ و سنگین، و یافتن شخص یا خانواده ای بود که مایل به تأمین پناهگاه باشد. بدون شک، بسیاری از یهودیان به این امید بودند که خطر مرگ برطرف شود و آنها بتوانند تا پیروزی نیروهای متفقین زنده بمانند.

متأسفانه، تمایل یا توانایی جوامع غیریهودی برای نجات جان یهودیان هرگز به پای میل مفرط نازی ها به از بین بردن آنها نمی رسید. حتی در کشورهایی که مردم به شدت از اشغالگران آلمانی متنفر بودند، مخالفت با نازیسم همیشه منجر به کمک به یهودیان نمی شد. نازی ها، یهودیان را ناقل بیماری های مسری، مجرم یا مأمور "بلشویک" تصویر می کردند که خواستار متزلزل ساختن جامعه اروپا بودند. علاوه بر این، نازی ها برای افرادی که در حین کمک به یهودیان دستگیر می شدند، مجازات های سنگین تعیین می کردند و با این کار مانع از هر گونه کمک به آنان می شدند.