زندگی در خفا همیشه مخاطره آمیز بود. در اروپای تحت اشغال آلمان، نازی ها در تلاشی هماهنگ به دنبال شناسایی محل اختفای یهودیان بودند. مقامات آلمانی و همدستان آنها، کسانی را که به یهودیان کمک می کردند، به شدت مورد مجازات قرار می دادند و به افرادی که مایل به تحویل دادن یهودیان بودند، پاداش می دادند. از مارس 1943، گشتاپو (پلیس مخفی حکومت آلمان) برخی از یهودیان آلمان را در ازای تعقیب و دستگیری هم کیشان خود که مخفی شده بودند، موقتاً از تبعید معاف می کرد. تا بهار 1945 که حکومت نازی نابود شد، خبرچین ها 2000 یهودی را به پلیس تحویل داده بودند. در سایر کشورها، همسایگان به خاطر پول یا به منظور پشتیبانی از حکومت، دیگران را لو می دادند. در لهستان تحت اشغال آلمان، باج گیرها پول و دارایی یهودیان را با تهدید به تحویل دادن آنها به مقامات، به زور از آنها می گرفتند.

یهودیانی که در خفا می زیستند گاه به صورت تصادفی- طی حملات پلیس برای یافتن سرباز بیگاری، هسته های مقاومت و دلالان بازار سیاه- یا هنگام بازرسی های اتفاقی اوراق هویت دستگیر می شدند. یک حرف نسنجیده، شایعه پراکنی یا اوراق شناسایی جعلی نامناسب هم می توانست به دستگیری و تبعید یهودیان منجر شود.