آزمایش‌های پزشکی نازی‌ها
در طول جنگ جهانی دوم، تعدادی از پزشکان آلمانی، آزمایش‌های دردناک و غالبا مرگباری را بر روی هزاران زندانی، بدون اجازه آنها انجام دادند. با توجه به شرایط غیر انسانی، فقدان رضایت و استانداردهای تحقیقاتی مشکوک، دانشمندان امروزی استفاده از نتایج آزمایش‌های اردوگاه‌ها را شدیدا رد می‌کنند.
-
1
بسیاری از پزشکان و دانشمندان آلمانی که پیش از به قدرت رسیدن نازی‌ها، از نظریه‌ی اصلاح نژاد حمایت می‌کردند، از سال ۱۹۳۳ به بعد، از اهمیت جدید رژیم بر زیست شناسی و وراثت، فرصت‌های جدید شغلی و بودجه‌ی افزوده شده برای تحقیقات استقبال کردند.
-
2
آزمایش‌ها بر سه موضوع تمرکز داشتند. بقای کارکنان نظامی، آزمایش داروها و درمان، و پیشبرد اهداف نژادی و ایدئولوژیک نازی‌ها.
-
3
پس از جنگ، تنها تعداد معدودی از متخصصان زیست پزشکی که سیاست‌های اصلاح نژادی نازی‌ها را اجرا و یا به آن مشروعیت می‌بخشیدند به صورت جدی مورد تادیب و یا پیگرد قانونی قرار گرفتند. بسیاری از آنها همچنان به شغل خود ادامه دادند.
نقش حرفه‌ی پزشکی
از سال ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵، آلمان نازی مبارزه‌ای را در راستای «تصفیه‌ی» جامعه‌ی آلمان از افرادی که به عنوان تهدیدات زیستی علیه «سلامت» ملت دیده می‌شدند پیش برد. نازی‌ها برای توسعه‌ی سیاست‌های سلامت نژادی، پزشکان، متخصصان آموزش دیده‌ی ژنتیک، روانشناسان و مردم شناسان را برای کمک ثبت‌نام کرد. این سیاست‌ها، از پاکسازی گروهی مردم در بیمارستان‌ها و دیگر مؤسسات شروع و به نابودی تقریبا تمامی یهودیان اروپا انجامید.
آزمایش‌های پزشکی در دوران رایش سوم
آزمایش‌های پزشکی غیر اخلاقی انجام شده در زمان حکومت هیتلر (بدون رضایت و یا امنیت بیمار) را می توان به سه دسته تقسیم کرد.
۱. آزمایش‌های مربوط به نجات جان کارکنان نظامی
بسیاری از آزمایش‌هایی که در اردوگاه به انجام می‌رسید، به هدف کمک رسانی برای نجات جان کارکنان نظامی متحدین در میدان نبرد بود. برای مثال، در داخائو، پزشکان نیروی هوایی و "سازمان هوانوردی تجربی آلمان" آزمایش‌های ارتفاع بالا را بر روی زندانیان انجام می‌دادند تا بتوانند حداکثر ارتفاعی که خدمه‌ی هواپیمای آسیب دیده می‌تواند با چترنجات به سلامت فرود آید را مشخص کنند. دانشمندان در آنجا چیزی به نام آزمایش‌های یخ زدگی روی زندانیان انجام می‌دادند تا درمان مؤثر برای هیپوترمی [کاهش غیرطبیعی دمای بدن] را بیابند. همچنین برای امتحان روش‌های متعدد قابل شرب کردن آب دریا، از زندانیان استفاده می‌شد.
۲. آزمایش‌هایی برای محک داروها و شیوه‌های درمانی
آزمایش‌های دیگر، به هدف بسط و آزمون داروها و شیوه‌های درمانی بر روی جراحات و بیماری‌هایی انجام می‌شد که نظامیان و کارکنان آلمانی در میدان نبرد به آن دچار می‌شدند. دانشمندان در اردوگاه‌های کار اجباری آلمان، زاخن‌هاوزن، داخائو، ناتسوایلر، بوخنوالد و نوینگامه از اسرای کمپ برای آزمایش ترکیب‌های ایمن سازی و آنتی‌بادی‌ها به منظور پیشگیری و معالجه‌ی بیماری‌های واگیردار از جمله مالاریا، تیفوس، سل، تب حصبه، تب زرد و هپاتیت عفونی، استفاده می‌کردند. پزشکان در اردوگاه راونزبروخ، آزمایش‌های پیوند استخوان و آزمایش‌های داروهای جدید سولفانیلامید را اانجام می‌دادند. در اردوگاه‌های ناتسوایلر و زاخن‌هاوزن، زندانیان را به منظور آزمایش پادزهرهای ممکن، در معرض گاز فسژن و خردل می‌گذاشتند.
۳. آزمایش‌هایی برای پیشبرد اهداف نژادی و ایدئولوژیک نازی‌ها
گروه سوم آزمایش‌های پزشکی، در راستای پیشبرد عقاید نژادی و ایدئولوژیکی نازی‌ها انجام می‌گرفت. ننگین‌ترین این آزمایش‌ها بر روی دو قلوهای سنین متفاوت توسط یوزف منگله در آشویتس صورت گرفت. علاوه بر آن، او بر روی روما (کولی‌ها) آزمایش‌هایی را که وارنر فیشر در زاخن‌هاوزن برای تعیین تفاوت استقامت "نژادهای" مختلف در برابر بیماری‌های مسری گوناگون انجام می‌داد انجام می‌داد. تحقیقات آوگوست هیرت در دانشگاه استراسبورگ نیز به قصد اثبات "پستی نژاد یهود" صورت می پذیرفت. از دیگر آزمایش‌های مخوف برای پیشبرد اهداف نژادی نازی‌ها، مجموعه‌ای از آزمایش‌های عقیم‌سازی بود که عمدتاً در آشویتس و راونسبروک انجام می‌شد. در آنجا، دانشمندان روش‌های متعددی را امتحان می‌کردند تا به روندی کارآمد و ارزان برای عقیم سازی دسته جمعی یهودیان، کولیان و دیگر گروه‌هایی که رهبران نازی آنها را به لحاظ نژادی و ژنتیکی نامطلوب تلقی می کردند، دست یابند.
کد نورنبرگ
کد نورنبرگ، پس از کشف آزمایش‌های کمپ و دادگاه‌های که پس از به سؤاستفاده‌های متخصصان پزشکی در طول هولوکاست پرداخته بود، به وجود آمد. کد نورنبرگ شامل قانون رضایت آگاهانه و استانداردهای لازم برای تحقیق بود.