پس از اینکه آدولف هیتلر در ژانویه 1933 صدراعظم آلمان شد، به سرعت حکومت آلمان را به یک دیکتاتوری تک حزبی تبدیل کرد و نیروی پلیس را برای اجرای سیاست های نازی ها سازماندهی کرد. او کابینه خود را متقاعد کرد تا با اعلام وضعیت فوق العاده، به آزادی های فردی- از جمله آزادی مطبوعات، آزادی بیان و آزادی برگزاری اجتماعات- پایان دهند. افراد حق برخورداری از حریم خصوصی را نیز از دست دادند و این بدان معنا بود که مقامات می توانستند نامه های مردم را بخوانند، به گفتگوهای تلفنی آنها گوش دهند، و منازل شخصی را بدون مجوز تفتیش کنند.

هیتلر برای دستیابی به اهداف خود به ایجاد رعب و وحشت نیز متکی بود. دهها هزار جوان بیکار که با دستمزد، احساس هم قطاری و اونیفورم های جذاب اغوا شده بودند، پیراهن های قهوه ای رنگ و چکمه های بلند چرمی گارد ضربت نازی ها را پوشیدند. این نیروهای کمکی پلیس که "SA" نامیده می شدند، به خیابان ها ریختند تا مخالفان رژیم نازی را مورد ضرب و شتم قرار داده و به قتل رسانند. دیگر آلمانی هایی که از نازی ها حمایت نمی کردند نیز تنها به دلیل ترس از گارد ضربت به سکوت کشانده شدند.

تاریخهای مهم

31 مارس 1933
فرمانداران نازی به حکومت بر ایالات آلمان منصوب شدند
آدولف هیتلر مقامات منتخب در دولت های ایالتی را با منصوبین نازی ها جایگزین کرد. یکی از نخستین گام های ایجاد سلطه مرکزی نازی ها در آلمان، حذف دولت های ایالتی بود. هرمان گورینگ، یکی از مقامات مهم نازی ها، به مقام رئیس دولت پروس، بزرگترین ایالت آلمان منصوب شد. تا سال 1935، اداره ایالات به دولت مرکزی در برلین واگذار شد.

2 ماه مه 1933
نازی ها اداره اتحادیه های صنفی را به دست گرفتند
گارد ضربت و پلیس، اتحادیه های صنفی را اشغال کردند. این عمل موجب ترس و وحشت در میان مقامات و فعالان اتحادیه های صنفی شد. اسناد و مدارک اتحادیه های صنفی توقیف، و اموال آنها مصادره شد. این اتحادیه ها به اجبار با سازمان نازی ها تحت عنوان "جبهه کارگری آلمان" ادغام شدند. به این ترتیب، نمایندگی مستقل کارگری از میان رفت.

14 ژوئیه 1933
حزب نازی به تنها حزب حکومت تبدیل شد
تمام احزاب سیاسی به غیر از حزب نازی منحل شدند. حزب نازی به تنها حزب سیاسی مجاز در آلمان تبدیل شد و این وضعیت تا شکست نظامی آلمان در سال 1945 ادامه یافت. به این ترتیب، آلمان به یک دیکتاتوری تک حزبی تبدیل شد. تعداد اعضای این حزب در سال 1935 به 2.5 میلیون نفر افزایش یافت و در نهایت تا سال 1945 به 8.5 میلیون نفر رسید.

20 ژوئیه 1933
آدولف هیتلر توافق نامه ای با کلیسای کاتولیک امضا کرد
طبق معاهده ای که به امضای دولت آلمان و واتیکان (بالاترین مقام در کلیسای کاتولیک رم) رسید، کاتولیک ها در ادای تکالیف دینی شخصی آزاد بودند، اما سازمان های سیاسی و اتحادیه صنفی کاتولیک ها منحل شدند. واتیکان (در مقام یک کشور مستقل) نخستین کشوری بود که مشروعیت دولت آدولف هیتلر را به رسمیت شناخت. به رغم این معاهده، نازی ها همچنان به آزار و اذیت کشیشان، سازمان ها و مدارس مذهبی و فرهنگی کاتولیک ها ادامه دادند.