در 20 ژانویه 1942، پانزده رهبر عالی رتبه حزب نازی و دولت آلمان به منظور برگزاری یک نشست مهم گرد هم آمدند. آنها در منطقه ای ثروتمندنشین از برلین، در ویلایی کنار دریاچه وانسی با یکدیگر دیدار کردند. راینهارد هایدریش- معاون اول هاینریش هیملر، فرمانده نیروهای اس اس- این جلسه را ترتیب داد تا پیرامون "راه حل نهایی معضل یهودیان اروپا" با مقامات بلندپایه دولتی- ازجمله وزرای امور خارجه و دادگستری- که به نیروهای اس اس تعلق نداشتند و همکاری آنها در اجرای این برنامه لازم بود، بحث و گفت و گو کند.

"راه حل نهایی"، اسم رمز نازی ها برای نابودی یا نسل کشی به دقت برنامه ریزی شده و سنجیده تمام یهودیان اروپا بود. نازی ها با استفاده از عبارت مبهم "راه حل نهایی" قصد داشتند سیاست خود را که بر کشتار جمعی مبتنی بود، از جهانیان پنهان کنند. اما در واقع، افراد حاضر در کنفرانس وانسی درباره روش های کشتار، انحلال و "انهدام" صحبت کردند.

آنچه که در تاریخ به نام کنفرانس وانسی معروف شد، آغاز اجرای برنامه "راه حل نهایی" نبود. پیش از آن نیز جوخه های سیار کشتار در مناطق اشغالی اتحاد جماهیر شوروی، یهودیان را قتل عام می کردند. کنفرانس وانسی در واقع مکانی بود که در آن رهبران غیر نازی را رسماً از برنامه "راه حل نهایی" مطلع کردند؛ آنها باید تدارکات لازم برای انتقال یهودیان از سرتاسر اروپای تحت اشغال آلمان را به اردوگاه های "مرگ" تحت نظارت نیروهای اس اس در لهستان فراهم می آوردند. هیچ یک از افراد حاضر در کنفرانس وانسی به خط مشی اعلام شده اعتراض نکرد. تا آن زمان، هیچ حکومت مدرنی خود را متعهد به قتل عام تمام یک قوم نکرده بود.

تاریخهای مهم

22 ژوئن 1941
تهاجم آلمان به اتحاد جماهیر شوروی با کشتار همراه شد

واحدهای مأموریت ویژه، معروف به جوخه های سیار کشتار، مأمور شدند تا در حین تهاجم به اتحاد جماهیر شوروی یهودیان را به قتل برسانند. این جوخه ها به دنبال پیشروی ارتش آلمان در خاک شوروی، وارد این کشور شده و عملیات کشتار جمعی را اجرا می کردند. ابتدا، جوخه های سیار کشتار به مردان یهودی شلیک می کردند. اما طولی نکشید که این جوخه ها هر جا كه می رفتند، مردان و زنان و كودكان يهودی را بدون توجه به سن و جنسيت آنها تيرباران مي كردند. تا بهار 1943، جوخه های سیار کشتار بیش از یک میلیون یهودی و ده ها هزار پارتیزان، کولی و کمیسر سیاسی شوروی را کشتند.

3 سپتامبر 1941
کشتار با گاز به صورت آزمایشی در آشویتس شروع شد

کشتار با گاز به صورت آزمایشی در اتاق گاز آشویتس 1، اردوگاه اصلی آشویتس در جنوب لهستان، اجرا شد. 600 اسیر جنگی روس و 250 زندانی بیمار یا ضعیف را به اجبار به یک اتاق گاز آزمایشی فرستادند. آلمانی ها میزان کشندگی گاز "تزیکلون ب" را آزمایش کردند. از تزیکلون ب معمولاً به عنوان حشره کش استفاده می شد. "موفقیت" این آزمایشات به استفاده از تزیکلون ب به عنوان عامل کشنده در مرکز کشتار آشویتس- برکناو انجامید. در این اردوگاه، کشتارهای دسته جمعی از ژانویه 1942 آغاز شد.

8 دسامبر 1941
مرکز کشتار خلمنو شروع به کار کرد

خلمنو در 30 مایلی شمال غربی لودز واقع شده و اولین اردوگاه نازی ها بود که از گاز سمی برای کشتارهای جمعی استفاده کرد. قربانیان تبعید شده به این اردوگاه را به اجبار وارد کامیون های گاز می کردند. دود اگزوز کامیون از طریق لوله ای وارد کابین سربسته و بدون منفذ آن می شد که 50 تا 70 نفر را در خود جای داده بود. پس از کشته شدن همه افراد محبوس در کامیون با گاز مونواکسید کربن، کامیون را به سمت گورهای جمعی برده و اجساد را تخلیه می کردند. سه کامیون گاز در خلمنو فعال بود، و دست کم 152000 نفر تا اواسط ژوئیه 1944 به این صورت کشته شدند.