آدولف آیشمان یکی از عاملان اصلی تبعید یهودیان اروپا طی هولوکاست بود. او در آلمان به دنیا آمد، اما هنگام کودکی به اتریش نقل مکان کرد. در سال 1932، آیشمان به حزب نازی و نیروهای اس اس در اتریش پیوست و به سرعت پلکان ترقی را در سازمان های نازی طی کرد. پس از انضمام اتریش به آلمان در مارس 1938، آیشمان اداره مرکزی مهاجرت یهودیان را در وین بنیاد نهاد و به این ترتیب از اوت 1938 تا ژوئن 1939 مهاجرت 110000 یهودی اتریشی را "تسهیل" کرد. از آنجا که این اداره در تحقق مهاجرت اجباری یهودیان بسیار موفق بود به الگویی برای دیگر ادارات مرکزی مهاجرت یهودیان در سرتاسر حکومت نازی ها تبدیل شد. پس از تأسیس اداره مرکزی امنیت رایش در سپتامبر 1939، آیشمان در گشتاپو مشغول به کار شد و مدیریت بخش های مربوط به تبعیدها و دیگر "امور یهودیان" را به عهده گرفت. او در سمت جدید خود نقشی کلیدی در تبعید بیش از 1.5 میلیون یهودی از سرتاسر اروپا به مراکز کشتار و دیگر محل های اجرای قتل عام در لهستان اشغالی و اتحاد شوروی اشغالی ایفا کرد.

در ژانویه 1942، آیشمان در کنفرانس وانسی که طی آن طرح نابودسازی یهودیان اروپا برنامه ریزی شد شرکت کرد. او و کارمندانش تبعید صدها هزار یهودی را از اسلوواک، هلند، فرانسه و بلژیک سازماندهی کردند. آنها در سال های 1943 و 1944 تبعید یهودیان یونان، شمال ایتالیا و مجارستان را برنامه ریزی کردند. فقط در مجارستان بود که آیشمان مستقیماً درگیر جریان تبعیدها شد. از اواخر آوریل 1944 تا اوایل ژوئیه، آیشمان و همدستانش نظارت بر تبعید حدود 440000 یهودی مجار به مراکز کشتار را به عهده داشتند.

در پایان جنگ، آیشمان به دست نیروهای ایالات متحده دستگیر شد اما در سال 1946 فرار کرد. او به کمک مقامات کلیسای کاتولیک به آرژانتین گریخت و با نام مستعار ریکاردو کلمنت به زندگی خود ادامه داد. در سال 1960، مأموران سرویس امنیتی اسرائیل آیشمان را ربودند و برای محاکمه به اسرائیل بردند. جلسات دادرسی در دادگاهی در اورشلیم توجه جهانیان را به هولوکاست جلب کرد. آیشمان در 15 دسامبر 1961 به جرم جنایت علیه یهودیان گناهکار شناخته شد. او بین 31 مه و 1 ژوئن 1962 در نیمه شب به دار آویخته شد. این تنها موردی بود که دولت اسرائیل به مجازات اعدام متوسل شد؛ جسد آیشمان سوزانده و خاکستر آن به دریا ریخته شد.