Tunus Cephesi

Tunus Cephesi, Müttefikler’in Tunus'un doğusunda yer alan Safakes'te 5 Ocak 1943'te kara ve deniz çıkarması yapmasıyla ve Tunus'un orta batısındaki Kafsa'da bulunan Alman mevzilerine 17 Mart 1943'te saldırı düzenlemesiyle başladı. 4 Şubat 1943'te, İngiliz Sekizinci Ordusu, Libya ile Tunus arasındaki sınırı geçti.

Amerikan Kuvvetleri’yle İngiliz Uluslararası Topluluğu'na ait kuvvetler arasında sıkışıp kaldığı ve ikmal üsleriyle bağlantıları kesildiği için, General Erwin Rommel, Müttefikler Kuvvetler karşı savunma harekatlarıyla zaman kazanmaya çalıştı. Alman ve İtalyan Birlikleri Amerikan Ordusu'na ait İkinci Kolordu’yu 18 Şubat'ta Kasserin Geçidi'nden geçirmeyi başardı. Ancak Mihver Kuvvetler sayı ve silah bakımından daha fazlaydı. Müttefikler, Mihver Kuvvetleri’ni Orta Kuzey Tunus kıyılarındaki boşluğa itmek için, yavaş fakat emin adımlarla ilerledi.

7 Mayıs 1943'te, İngiliz 7. Zırhlı Tümeni Tunus'un başkenti Tunus'u ele geçirirken, Amerikan Ordusu'na ait II. Kolordu ise Mihver devletlerinin elinde kalan son limanı Bizerte'yi ele geçirdi. 6 gün sonra 13 Mayıs 1943'te, arkalarında sadece Tunus'ta 40.000 kayıp bırakan Kuzey Afrika'daki Mihver Kuvvetler teslim oldu. 267.000 Alman ve İtalyan askeri savaş esiri hâline geldi.

Kuzey Afrika Cephesi’nde, İngiliz Uluslararası Topluluğu 220.000 asker kaybederken, Almanlar ve İtalyanlar 620.000 kayıp vermiştir. Yalnızca Tunus'taki Amerikan zayiatının sayısı toplam 18.500'dü. Kuzey Afrika'daki Müttefik zaferi yaklaşık 900.000 Alman ve İtalyan birliğini ortadan kaldırdı ve etkisiz kıldı. Mihver Kuvvetleri’ne karşı ikinci bir cephe açtı. 1943 yazında Sicilya ve İtalya topraklarının işgaline izin verdi ve Uzak Doğu'daki petrol bölgeleri ve İngilizlerin Asya ve Afrika malzeme tedarik hatları önündeki Mihver devletler tehdidine son verdi. Bu cephe, II. Dünya Savaşı gidişatında kritik bir önem taşır.