چارلز (کارل) برومُل Charles (Karel) Bruml

چارلز در یک خانواده یهودی در پراگ، پایتخت چکسلواکی متولد شد. پدرش در آنجا صاحب چندین کارگاه کفش دوزی بود. به دلیل روی کار آمدن جمهوری دموکراتیک جدید، اقلیت یهودیان پراگ از آزادی فرهنگی ایجاد شده، لذت می بردند. اگرچه یهود ستیزی هنوز در چکسلواکی وجود داشت اما پراگ شهری نسبتاً خنثی بود.

۱۹۳۳-۳۹: کسب و کار پدرم در پراگ پیشرفت کرد و ما راحت زندگی می‌کردیم. از کودکی از نقاشی لذت می بردم برای همین تصمیم گرفتم در مدرسه‌ی هنر شهر تحصیل کنم. در صبح روز ۱۵ مارس سال ۱۹۳۹، آلمان پراگ را اشغال کرد. از پنجره‌ام آلمانی ها را که در خیابان‌ها رژه می رفتند، می‌دیدم. آلمانی‌ها ورود یهودیان و سگ ها را در پارک‌های عمومی ممنوع اعلام کردند. هر شب حکومت نظامی بود و یهودیان فقط در ساعات خاصی در آخر روز می توانستند خرید کنند که در آن زمان فروشگاه‌ها دیگر خالی شده بودند.

۱۹۴۰-۴۴: من در سال ۱۹۴۱ به ترزین‌اشتاد و سپس آشویتس تبعید شدم. دستشویی ما در قطار، یک بشکه بود. پیرمردی که جلوی من نشسته بود، فوت کرد. هنگامی که قطار ایستاد، فردی از نگهبان پرسید که ما کجا هستیم. او جواب داد: «هونالولو». در ایستگاه غوغایی به پا بود. هیچ کس نمی دانست چه اتفاقی دارد می‌افتد. مانند پایان دنیا بود. سه سال بعد با آمدن متفقین، ما مجبور شدیم با پای پیاده به گلایویتز Gleiwitz رفته و سوار بر واگن های روباز زغال سنگ، به سمت دورا-نوردهاوزن حرکت کنیم. در نهایت به بازداشتگاه برگن-بلزن رسیدیم.

چارلز در بهار ۱۹۴۵ توسط ارتش انگلستان آزاد شد. وی در سال ۱۹۴۶ به ایالات متحده مهاجرت کرد.