دوسیا شابشویچ Dosia Szabszevicz

دوسیا، خواهر بزرگترش و والدینش در عمارت پدربزرگشان در شهر اُزُرکُو، در هشت مایلی لوج زندگی می کردند. والدین دوسیا، یهودی‌های سکولار بودند. آنها با هم لهستانی و ایدیش (زبان یهودیان اروپایی) صحبت می کردند اما با کودکانشان فقط لهستانی صحبت می کردند. پدر دوسیا به عنوان حسابدار کار می کرد و مادرش در سازماندهی برنامه‌های خیریه برای چندین سازمان یهودی اُزُرکُو فعالیت داشت.

۱۹۳۳-۳۹: چند روز پس از حمله‌ی آلمان به لهستان در سال ۱۹۳۹، من عقب نشینی ارتش لهستان را در حالیکه زخمی‌ها را بر روی گاری و اسب حمل می‌کردند از اُزُرکُو دیدم. می‌دانستیم که جنگ شروع شده و ما یهودی‌ها چاره‌ای به جز پنهان شدن نداریم. بنابراین کل خانواده در خانه‌ی عمه‌ام جمع شدیم. از لای پرده‌ها، آلمانی‌ها را که با اسب، کامیون و موتور می‌آمدند، می‌دیدیم. سربازان جوان، خوشحال و پیروزمند بودند.

۱۹۴۰-۴۵: پس از آنکه همه‌ی خانواده‌ی من در سال ۱۹۴۲ مجبور به نقل مکان به گتوی اُزُرکُو شدند، من و مادر و خواهرم از آنجا به گتوی لودز منتقل شدیم. روزی که مادرم با حال بیمار از سر کار به خانه برگشت، ما ترسیده بودیم که او هم مانند بسیاری دیگر در گتو بمیرد. یک نفر به من گفت که او با خوردن لیمو بهتر می شود. بنابراین من و خواهرم، نصف جیره‌ی نان هفتگیمان که یک عدد نان بود با یک لیمو تبادل کردیم. ما آن را به مادرم خوراندیم اما مادرم در دست های من جان سپرد.

دوسیا در ۱۹۴۴ به آشویتس تبعید شد. او به اردوگاه کار اجباری منتقل شد و از آنجا به اردوگاه برگن-بلزن فرستاده شد. پس از جنگ، دوسیا به فلسطین مهاجرت کرد.