فرد باخنر از پرواز به لهستان شرقی در سپتامبر ۱۹۳۹ به هنگام حمله‌ی آلمان به لهستان می‌گوید

ما همه چیز را در چمدان گذاشتیم و کالسکه‌ی بچه را برداشتیم و چمدان را روی‌ آن گذاشتیم. ما با هم ماندیم و تلاش کردیم تا جایی که می‌توانیم دورتر و به درون لهستان برویم. اکنون دقیقأ به یاد نمی‌آورم که چند کیلومتر دقیقاً پیاده رفتیم اما ما حدود چهار یا پنچ روز، ۱۰۰ یا شاید ۷۰ کیلومتر پیاده رفته بودیم. ما از میان زمین‌های زراعی گذشتیم. می‌دانید ذرت‌ها برداشت شده بودند و کاه و سیب زمینی هنوز بود، فقط سیب‌زمینی از خاک درآمده بود زیرا این کشور، لهستان کشور کشاورزی بسیار بزرگی است. بنابراین تا جایی که می‌توانستیم جلو رفتیم و در آنجا چه کسی را دیدیم؟ نیروهای آلمان، آنها جلوتر از ما رسیده بودند. آنها از جاده نیامده بودند بلکه با چتر در مناطق وسیع فرود آمده و از قبل آن مناطق را به اشغال در آورده بودند. زمانی که ما به آنجا رسیدیم، نیروهای آلمانی گفتند «به خانه‌ی خودتان برگردید، همه‌ی شما...اهل هر شهری هستید به خانه‌ی خودتان برگردید.» و در همانجا رفتار یهودستیزانه‌ی سربازها آغاز شد، با دیدن یهودی‌ها، یهودی‌های مذهبی خط ریش‌های بلند داشتند و باور نمی‌کنید اما آنها واقعأ شروع کردند به کندن ریش آنها و یهودی‌ها شروع به، شروع به بستن باند روی چانه‌هایشان کردند تا ریششان را پنهان کنند و زمانی که آلمانی‌ها می‌آمدند، می‌گفتند که سردرد و دندان درد یا هر چیز دیگری دارند تا خود و ریش‌هایشان را نجات دهند.