اشتفان تسوایگ
در سال ۱۹۳۳، در بیش از ۳۰ دانشگاه آلمان، دانشجویان نازی، کتابخانه‌ها را برای یافتن کتاب‌هایی که از نظر آنها «غیر آلمانی» بودند، غارت کردند. از جمله نوشته‌های ادبی و سیاسی که آنها به آتش کشیدند، آثار اشتفان تسوایگ بود.
گزیده
اما آن کس که می‌فهمد، قضاوت نخواهد کرد و تکبر نخواهد داشت. در برابر او شرمسار نخواهم بود. هر آن کس که خود را یافته است، هرگز هیچ چیزی را در این جهان از دست نخواهد داد. آن کس که انسانی را در وجود خود دریافته است، تمام بشریت را می‌فهمد.
- "شب شگفت‌انگیز" در کتاب آموک، اشتفان تسوایگ، ۱۹۲۲
آثار سوزانده شده
تمام آثار منتشر شده پیش از ماه مه 1933
اشتفان تسوایگ که بود؟
اشتفان تسوایگ (۱۹۴۲-۱۸۸۱) در یک خانواده‌ی یهودی ثروتمند در وین، اتریش به دنیا آمد. او در سال ۱۹۱۷، در طول جنگ جهانی اول، تراژدی تأثیرگذار و ضد جنگ خود به نام ارمیا را نگاشت که کیفرخواستی بی‌اغماض علیه یک جنگ جنون‌آمیز بود. تسوایگ که نویسنده‌ای پرکار بود، مقالات و نمایشنامه‌های بسیاری به رشته‌ی تحریر درآورد، اما آنچه او را به یکی از محبوب‌ترین نویسندگان دوره‌ی بین دو جنگ تبدیل کرد، نوشتن زندگینامه‌ی شخصیت‌های تاریخی و فرهنگی بود. شهرت او همچنین بر مجموعه‌ای از رمان‌ها و داستان‌های کوتاه روانشناختی استوار بود. تسوایگ بطور کلی فردی غیرسیاسی بود و نوشته‌هایش بازتاب توجه و حساسیت او به تلاش و تقلای بشر می‌باشد. نازی‌ها تمام آثار او، از جمله ارمیا را به دلیل محکوم دانستن جنگ، به آتش کشیدند.
تسوایگ پس از حمله‌ی پلیس اتریش به خانه‌اش در سال ۱۹۳۴ و تعطیلی اجباری اپرای ریشارد اشتراوس که اشعارش را او نوشته بود، به انگلستان مهاجرت کرد. وی در آنجا نیز در نوشته‌هایش به اعتراض علیه حکومت نازی ادامه داد. تسوایگ سرانجام در برزیل اقامت گزید. او که از سرنوشت اروپا قطع امید کرده بود، در سال ۱۹۴۲ به همراه همسرش، الیزابت خودکشی کردند.