حمله به لهستان، پاییز ۱۹۳۹

معاهده‌ی عدم تعارض هیتلر با لهستان

پس از به قدر رسیدن، یکی از نخستین اقدامات هیتلر در ارتباط با سیاست خارجی، امضای معاهده‌ی عدم تعارض با لهستان در ژانویه‌ی ۱۹۳۴ بود. این اقدام از سوی بسیاری از آلمانی‌هایی که هیتلر را حمایت می‌کردند اما نسبت به این حقیقت که لهستان طبق قرار داد ورسای استان‌های سابق آلمان، پروس باختری West Prussia، پوزنان Poznan و سیلزی علیا Upper Silesia را به دست آورده بود، رنجیده شده بودند، منفور بود. با این وجود، هیتلر به دنبال معاهده‌ی عدم تعارض بود تا احتمال اتحاد ارتش لهستان و فرانسه را بر علیه آلمان پیش از آنکه آلمان شانس آماده شدن را داشته باشد، خنثی کند. 

سیاست مماشات در اروپا

در اواسط و اواخر دهه‌ی ۱۹۳۰، فرانسه و به خصوص بریتانیا، سیاست خارجی مماشات را پیش گرفتند. این سیاست، دیدگاه نخست وزیر بریتانیا، نویل چمبرلین بود. هدف این سیاست، دادن امتیازات محدود به آلمان به منظور برقراری آرامش در اروپا بود. در بریتانیا، افکار عمومی تمایل داشتند تا در ارتباط با ایجاد برخی تغییرات در مورد مقررات ارضی و نظامی معاهده‌ی ورسای تجدید نظر شود. به علاوه در سال ۱۹۳۸، نه بریتانیا و نه فرانسه، به لحاظ نظامی آمادگی جنگ با آلمان نازی را نداشتند.

بریتانیا و فرانسه در اصل با تجدید تسلیحات آلمان (۱۹۳۷-۱۹۳۵)، بازسازی راینلند (۱۹۳۶) و پیوستن اتریش به آلمان (مارس ۱۹۳۸) موافقت کردند. پس از امضای تحویل منطقه‌ی مرزی چک  به نام سودتن‌لند Sudetenland به آلمان در کنفرانس مونیخ، رهبران بریتانیا و فرانسه،در تاریخ سپتامبر ۱۹۳۸ به متحد فرانسه، چکسلاواکی فشار آوردند تا به درخواست آلمان برای الحاق آن مناطق تن در دهد. علارغم تضمین فرانسه و انگلیس به حفظ تمامیت ارضی چکسلاواکی، آلمانی‌ها در مارس ۱۹۳۹ با نقض قرارداد مونیخ، کشور چکسلاواکی را تجزیه کردند. بریتانیا و فرانسه با تضمین تمامیت ارضی لهستان به آنها واکنش نشان دادند. هیتلر برای مذاکره پیرامون معاهده‌ی عدم تعارض، به شوری رفت. معادهده‌ی آلمان-شوروی در اوت ۱۹۳۹ بسته شد که به موجب آن به شکل محرمانه لهستان بین دو قدرت تقسیم می‌شد. این قرارداد آلمان را قادر ساخت بدون واهمه از شوروی به لهستان حمله کند.

حمله و تقسیم لهستان

در روز اول سپتامبر ۱۹۳۹، آلمان به لهستان حمله کرد. برای توجیه این اقدام، مبلغان نازی به دروغ ادعا کردند که لهستان همراه با متحدانش، بریتانیای کبیر و فرانسه در حال برنامه‌ریزی برای محاصره و تقسیم المان بوده‌اند و همچنین، لهستانی‌ها، اقوام آلمانی را مورد آزار و اذیت قرار داده‌اند. اس‌اس با ارتش آلمان تبانی کرد و یک حمله‌ی ساختگی توسط لهستان به را ایستگاه رادیو آلمان صحنه‌پردازی کرد. هیتلر از همین موضوع استفاده کرد تا کمپین «اقدام تلافیجویانه» علیه لهستان را راه‌اندازی کند. 

لهستان دیر تجهیز شد و به دلیل ملاحظات سیاسی، ارتشش مجبور به یک موضع‌گیری پرضرر شد. تعداد لهستانی‌ها نیز خیلی کمتر بود. علارغم مبارزه‌ی شدید و تلفات جدی آلمانی‌ها، در طی چند هفته ارتش لهستان شکست خورد. واحد‌های آلمان از پروس باختری و آلمان در شمال و سیلزی و اسلواکی در جنوب، با بیش از ۲۰۰۰ تانک و بیش از ۱۰۰۰ هواپیما، از طریق مرز خط دفاعی لهستان را شکستند و در یک حمله‌ی شدید، ورشو را محاصره کردند. در روز ۲۷ سپتامبر ۱۹۳۹، پس از بمب‌اندازی و تیراندازی‌های شدید، ورشو به محاصره‌ی آلمانی‌ها در‌آمد. در روز ۳ سپتامبر ۱۹۳۹، بریتانیا و فرانسه که بر روی تعهد خود بر حفظ مرزهای لهستان ایستاده بودند، به آلمان اعلام جنگ دادند. اتحاد جماهیر شوروی، در ۱۷ سپتامبر ۱۹۳۹ به شرق لهستان حمله کرد. آخرین گروه‌های مقاومت در ۶ اکتبر خاموش شدند. خط علامت‌گذاری لهستان بین آلمان و شوروی، در امتداد رودخانه باگ بود. 

تصرف

در اکتبر سال ۱۹۳۹، آلمان زمین‌های پیشین لهستان را به مرز شرقی آلمان ملحق کرد:این مناطق شامل پروس باختری، پوزنان، سیلزی علیا و شهر سابق آزاد دانزینگ می‌شد. دیگر قسمت‌های لهستان تحت اشغال آلمان (شامل شهرهای ورشو، کراکوف، رادوم و لوبلین) به عنوان دولت عمومی تحت یک فرماندار غیرنظامی و وکیل حزب نازی، هانس فرانک سازمان یافت.

آلمان نازی زمانی که در سال ۱۹۴۱، به اتحادیه جماهیر شوروی حمله کرد، بقیه‌ی خاک لهستان را تصرف کرد. لهستان تا ژانویه ۱۹۴۶ تحت اشغال آلمان بود.