مکس دیامنت (اکنون جوزف بورژمینسکی) Max Diamant

مکس در خانواده‌ای یهودی در وین، پایتخت اتریش متولد شد. در دوران کودکی، خانواده‌اش به پرزمیسل، شهری در جنوب شرق لهستان با جامعه‌ی بزرگی از یهودیان، نقل مکان کردند. مکس بقیه‌ی دوران کودکی‌اش را در آنجا گذراند. والدینش از طریق یک اغذیه فروشی و کافه تریای کوچک پنج فرزند خود را اداره می‌کردند.

۱۹۳۳-۳۹: آلمانی‌ها در ۱۴ سپتامبر ۱۹۳۹ به پرزمیسل رسیدند. در یک روز روشن و زیبا هواپیماها به طور ناگهانی ظاهر شدند. ما تا زمانی‌ که ‌آنها شروع به شلیک به مردم خیابان کردند، فکر کردیم که آنها هواپیما‌های خودی هستند. لهستان به سرعت شکست خورد و بین آلمان و شوروی تقسیم شد. پرزمیسل به دو نیمه تقسیم شد؛ نیمه‌ی غربی تحت کنترل آلمان بود و نیمه‌ی شرقی که من در آن زندگی می‌کردم را شوروی کنترل می‌کرد.

۱۹۴۰-۴۴: در سال ۱۹۴۱ آلمانی‌ها تمام پرزمیسل را اشغال کردند. در حالیکه آلمانی‌ها تفنگ‌هایشان را به سمت ما نشانه گرفته بودند، همه‌ی ما به صف شدیم . سپس یک افسر فریاد زد: «ما یهودیان چاق را برای صابون نیاز داریم!» پس به جای اینکه به ما شلیک کنند، سوار بر قطارمان کردند. می‌خواستم بمیرم، پس تصمیم گرفتم خودم را از پنجره به بیرون پرتاب کنم. دیگران هم با هل دادن، به من کمک کردند تا از سر بیرون بپرم اما هنگامی که حرکت سریع چرخ ها را دیدم نتوانستم این کار را بکنم. پس ابتدا با پا از پنجره آویزان شدم و بعد پریدم. در حال سر خوردن روی برف به تیری خوردم که شانه‌ام را شکافت. من پیاده به سمت پرزمیسل برگشتم.

بعد از سه سال قایم شدن در پرزمیسل، مکس در اوایل سال ۱۹۴۵ توسط ارتش شوروی آزاد شد. وی بعدها به ایالات متحده سفر کرد و دندانپزشک شد.