Bruna Sevini

Bruna, kozmopolit Trieste şehrinde yaşamlarını sürdüren İtalyanca konuşan Yahudi anne babanın iki çocuğundan en büyüğüydü. Viyana'da doğan babası, I. Dünya Savaşı'nda Avusturya-Macaristan ordusunda görev almıştı. Bruna'nın annesiyle evlendikten sonra da 1920'lerde İtalyan vatandaşı oldu. Faşist İtalya'da büyüyen Bruna, Trieste'deki devlet okullarına gidiyordu ve bir İtalyan olmaktan da gurur duyuyordu.

1933–39: 1938 yılının Eylül ayında Yahudi karşıtı bir duvar yazısı gördüğümde çok şaşırmıştım. Sonra Yahudi karşıtı kanunlar duyuruldu. Ortaokuldan atıldım. Babamı da kovmuşlardı. Şartlar, beni işten atılmış Yahudi profesörlerin kurduğu, küçük sınıflardan oluşan ve harika öğretmenlere sahip özel bir Yahudi okuluna gitmeye zorladı. İronik bir şekilde girdiğim sınavlar ve diplomam, İtalyan hükümetince resmen tanınıyordu.

1940–44: Temmuz 1943'te Mussolini düşünce sevinmiştik ama bu düşüş, Alman işgalini de beraberinde getirdi. Güneye kaçtık fakat bir toplama sırasında yakalandık. Almanya'ya gönderilmeyi beklerken tutulduğumuz hapishanedeki Noel Ayini'ne katılmıştım. Rimini Piskoposu, umudumu yitirmememi ve mucizelere inanmamı söylemişti. Üç gün sonra düzenlenen hava saldırısında hapishane de vurulmuştu. Rimini'nin güneyindeki bir manastıra kaçtığımızda piskoposun, manastırdakilere hiçbir şey sormadan ve hiçbir karşılık beklemeden sığınmacıları içeri almaları için talimat verdiğini öğrendik.

Bruna, yirmi birinci yaş gününden bir gün sonra, 23 Eylül 1944'te, saklandığı manastırdan İngiliz birlikleri tarafından kurtarıldı.