Charlene’nin anne ve babası, yerel Yahudi toplumunun liderleri arasındaydı. Aile, toplum hayatında aktif görevler üstlenmişti. Charlene’nin babası, Lvov Devlet Üniversitesi’nde felsefe profesörüydü. II. Dünya Savaşı, Almanya’nın 1 Eylül 1939’da Polonya’yı işgal etmesiyle başladı. Charlene’nin yaşadığı yer, Alman-Sovyet Paktı uyarınca Ağustos 1939’da işgal edilen Doğu Polonya’daydı. Sovyet işgali altındayken aile, evini terk etmedi. Babası, görevine devam etti. Almanlar, Haziran 1941’de Sovyetler Birliği’ni işgal etti ve kenti ele geçirdikten sonra Charlene’nin babasını tutukladı. Charlene, babasını bir daha asla görmedi. Charlene, annesi ve kız kardeşi, Almanların Horocow’da açtıkları bir gettoda yaşamaya zorlandı. 1942’de Charlene ve annesi, Almanların gettoyu yıkacağı yönündeki söylentiler üzerine gettodan kaçtı. Kız kardeşi, onlardan ayrı bir şekilde saklanmaya çalıştı. Ancak kendisinden bir daha haber alınamadı. Charlene ve annesi, nehrin kıyısındaki çalılıklara sığınarak, suyun içinde saklanarak yakalanmaktan kurtuldu. Günlerce saklandılar. Bir gün Charlene uyandı ve annesinin kaybolduğunu anladı. Charlene, Horochow yakınlarındaki ormanda kendi başına hayatta kalmayı başardı ve Sovyet kuvvetleri tarafından kurtarıldı. Sonra da Amerika Birleşik Devletleri’ne göç etti.
Ruslar tarafından, Sovyetler Birliği askerleri tarafından kurtarıldım. Ölüm döşeğindeydim, çok hastaydım. Ne kadar sürdü bilmiyorum ama bahar aylarıydı. Hatırlamıyorum. Aniden biri beni sarsmaya başladı. İki çift postal gördüm. Bulunduğum yerden gördüğüm buydu. Bunlar iki Rus askeriydi ve sürekli “Devushka” (genç kadın) diyorlardı. Sonra beni sarsmaya başladılar ve sonunda uyandım. Çok hastaydım ve beni bir askerî hastaneye götürdüler. Savaş hâlâ devam ediyordu ve o askerler ön cephedeymiş. Beni tesadüfen bulmuşlar. Bana çok kibar davrandılar. Sağlığıma yeniden kavuşturdular. Onlarla birlikte birkaç hastane gezdim. Çok merhametliydiler. Bana karşı ne kadar kibar ve nazik davrandıklarını yeterince tarif edemem. Başka hikâyeler de duymuştum ama ne yazık ki doğrulayamıyordum. Bana çok iyi davrandılar. Onlar benim kurtarıcılarımdı. Sonsuza kadar minnettar kalacağım onlara.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
