Μωσαϊκό θυμάτων: μια επισκόπηση
Μολονότι οι Εβραίοι ήταν οι κατ᾽εξοχήν στόχοι τους, οι Nαζί και οι συνεργοί τους στοχοποίησαν και άλλες πληθυσμιακές ομάδες για φυλετικούς ή ιδεολογικούς λόγους. Ανάμεσα στα πρώτα θύματα των ναζιστικών διακρίσεων στη Γερμανία ήταν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι – κυρίως οι κομμουνιστές, οι σοσιαλιστές, οι σοσιαλδημοκράτες και οι ηγέτες των συνδικαλιστικών ενώσεων. Το 1933, τα SS δημιούργησαν το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης, το Νταχάου, ως κέντρο προφυλάκισης για χιλιάδες Γερμανούς πολιτικούς κρατουμένους. Οι Ναζί άσκησαν επίσης διώξεις εις βάρος συγγραφέων και καλλιτεχνών οι οποίοι είτε ήταν εβραϊκής καταγωγής ή έργα τους θεωρούνταν ανατρεπτικά: τους συνελάμβαναν, τους επέβαλαν οικονομικούς περιορισμούς και γενικά τους υπέβαλαν σε διάφορες μορφές διακρίσεων.
Οι Ναζί στράφηκαν επίσης κατά των Ρομά (Τσιγγάνοι) για φυλετικούς λόγους. Η νομική ερμηνεία των Νόμων της Νυρεμβέργης του 1935 (γερμανικοί νόμοι οι οποίοι προσδιόριζαν τους Εβραίους βάσει αίματος σύμφωνα με θεωρίες ρατσισμού) αργότερα προσαρμόστηκε ώστε να περιλαμβάνει και τους Ρομά. Οι Ναζί όριζαν τους Ρομά ως «οκνηρούς» και «ακοινώνητους» (στο πλαίσιο της ναζιστικής ιδεολογίας), μη παραγωγικούς και κοινωνικά ακατάλληλους. Οι Ρομά που εκτοπίστηκαν στο γκέτο του Λοτζ ήταν από τα πρώτα θύματα των φορτηγών-θαλάμων αερίων στο κέντρο εξόντωσης Κέλμνο της Πολωνίας. Οι Ναζί εκτόπισαν επίσης πάνω από 20.000 Ρομά στο στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπίρκεναου, όπου οι περισσότεροι δολοφονήθηκαν στους θαλάμους αερίων.
Οι Ναζί θεωρούσαν τους Πολωνούς και άλλους σλαβικούς λαούς ως κατώτερους και τους προόριζαν για υποδούλωση, καταναγκαστική εργασία και τελικά εξόντωση. Οι Πολωνοί που κρίνονταν επικίνδυνοι από ιδεολογικής άποψης (συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων διανοούμενων και καθολικών ιερέων) έγιναν ο στόχος ομαδικών εκτελέσεων σε μια επιχείρηση γνωστή ως AB-Aktion. Από το 1939 έως το 1945, τουλάχιστον 1,5 εκατομμύρια Πολωνοί πολίτες εκτοπίστηκαν σε γερμανικές περιοχές για να χρησιμοποιηθούν ως εξαναγκασμένοι εργάτες. Επίσης εκατοντάδες χιλιάδες φυλακίστηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εκτιμάται ότι οι Γερμανοί δολοφόνησαν τουλάχιστον 1,9 εκατομμύρια μη-Εβραίους Πολωνούς πολίτες.
Στην κατεχόμενη Σοβιετική Ένωση, η γερμανική Εντολή περί Κομισάριων (που μεταβιβάστηκε στο γερμανικό στρατό από το Γενικό Επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων)προέβλεπε τη δολοφονία πολιτικών αξιωματούχων του Κόκκινου Στρατού. Το φθινόπωρο και τον χειμώνα της περιόδου 1941-1942, οι γερμανικές στρατιωτικές αρχές και η γερμανική Ασφάλεια συνεργάστηκαν σε μια ρατσιστική πολιτική μαζικών δολοφονιών Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου: οι Εβραίοι, τα άτομα με «ασιατικά χαρακτηριστικά» και τα ανώτερα πολιτικά και στρατιωτικά στελέχη περνούσαν από διαλογή και εκτελούνταν. Άλλα τρία εκατομμύρια άτομα περίπου φυλακίστηκαν σε πρόχειρα στρατόπεδα χωρίς να διαθέτουν κατάλληλη στέγη, τροφή και φαρμακευτική περίθαλψη – το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα ήταν να πεθάνουν.
Οι Ναζί φυλάκισαν τους ηγέτες των χριστιανικών εκκλησιών που αντιτάχθηκαν στο ναζισμό, καθώς και χιλιάδες μάρτυρες του Ιεχωβά που αρνούνταν να χαιρετίσουν τον Αδόλφο Χίτλερ και να υπηρετήσουν στο γερμανικό στρατό. Στο πλαίσιο του λεγόμενου «Προγράμματος Ευθανασίας», οι Ναζί δολοφόνησαν περίπου 200.000 άτομα με σωματικές και πνευματικές αναπηρίες. Οι Ναζί άσκησαν επίσης διώξεις κατά των ομοφυλοφίλων ανδρών, η συμπεριφορά των οποίων χαρακτηριζόταν ως εμπόδιο για τη διαιώνιση του γερμανικού έθνους. Επίσης, φυλάκισαν όσους όριζαν ως «χρόνιους» ομοφυλόφιλους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεων, καθώς και χιλιάδες άλλα άτομα κατηγορούμενα για «ακοινώνητη» ή εγκληματική συμπεριφορά.
Η ναζιστική ιδεολογία αναγνώριζε πολλούς εχθρούς και οδήγησε στο συστηματικό διωγμό και τη δολοφονία πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων, Εβραίων και μη.