Ο Walter γεννήθηκε στο Κάσελ της νοτιοκεντρικής Γερμανίας, αλλά μεγάλωσε στη Ρηνανία. Ως νέος, ο Walter αμφισβήτησε την ανωτερότητα των Γερμανών και τον αντισημιτισμό που είχε διδαχθεί. Ο πατέρας του, που ήταν αντιναζιστής, απαγόρεψε στον Walter να πάει σε κάποιο από τα σχολεία του Αδόλφου Χίτλερ, όμως του επέτρεψε να γίνει μέλος της Χιτλερικής Νεολαίας. Παρόλα αυτά, η επαναστατική ιδιοσυγκρασία του Walter, τον οδήγησε να κρύψει έναν Εβραίο φίλο του στο υπόγειο του σπιτιού του. Δημιούργησε επίσης μια συμμορία που έκανε φάρσες σε νεαρούς Ναζί και βοηθούσε Γάλλους αιχμαλώτους πολέμου. Αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «Edelweiss Pirates» (όπως και άλλες αντιστασιακές ομάδες της νεολαίας στη Γερμανία). Το 1943, ο Walter έγινε αντιληπτός τη στιγμή που έπαιρνε παπούτσια από ένα κατάστημα που είχε βομβαρδιστεί, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Τελικά, μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ράβενσμπρουκ, όπου εξαναγκάστηκε να εργαστεί σε ένα λατομείο. Το 1945, ο Walter αρρώστησε με φυματίωση και αποφάσισε να δραπετεύσει προτού τον σκοτώσουν. Καλυμμένος από την πυκνή ομίχλη, έφτασε σε ένα αγρόκτημα. Ο αγρότης του έδωσε τη στρατιωτική στολή του γιού του και τον βοήθησε να επιβιβαστεί σε ένα τρένο για να γυρίσει πίσω στο Ντίσελντορφ. Ο Walter ανάρρωσε μετά τη νοσηλεία του και αργότερα μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι συναντήσεις μας, ε, γίνονταν γενικά, τουλάχιστον, συνήθως, σε ένα καφέ που βρισκόταν στην Kings Avenue, που βρισκόταν –στη Γερμανία υπάρχουν αρκετοί δρόμοι που είναι γνωστοί όπως η Fifth Avenue. Λοιπόν, η Kings Avenue στο Ντίσελντορφ είναι μια από τις πιο γνωστές λεωφόρους στον κόσμο. Είναι πανέμορφη, πλατιά και έχει στη μέση ένα ποτάμι και πολλές καστανιές και πολλά άλλα. Εκεί, λοιπόν, υπήρχε ένα καφέ και στο πίσω μέρος του υπήρχε μια αίθουσα μπιλιάρδου. Ε, συνηθίζαμε να παίζουμε μπιλιάρδο και κάναμε εκεί τις συναντήσεις μας και, καμιά φορά, έλεγε κάποιος «Έχουμε ένα νέο μέλος» και, τότε τον ρωτούσαμε διάφορα για να τον δοκιμάσουμε και «Γιατί θέλεις να γίνεις μέλος της ομάδας μας» και, καταλαβαίνετε, θέλαμε να σιγουρευτούμε. Και, ε, τότε, συνεχίζαμε... «Τι θα κάνουμε στη συνέχεια;» και τότε κάποιος έλεγε «Ξέρετε, η Χιτλερική Νεολαία, τα μέλη της φυλάνε τον εξοπλισμό τους στο τάδε μέρος. Ας τον κάνουμε να εξαφανιστεί». «Εντάξει. Πότε θα συναντηθούμε;». Την τάδε ώρα. Και αυτό κάναμε. Και σιγά-σιγά, κάποια στιγμή αρχίσαμε να γινόμαστε εχθροί τους και άρχισαν να μας αναζητούν, επειδή πολλές φορές αυτά που κάναμε ήταν σοβαρά, καταλαβαίνετε, μπορεί να ξεκινήσαμε σκάζοντας τα λάστιχα των αυτοκινήτων τους, όμως στη συνέχεια εξαφανίζαμε ποδήλατα και άλλα πολλά, και έτσι έφτασε κάποια στιγμή όπου γίνονταν πολλά παράπονα.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.