ایالات متحده و هولوکاست: واکنش آمریکا به هولوکاست پس از جنگ
بین سالهای 1945 و 1951 - یعنی سال های پس از هولوکاست- ایالات متحده (همراه با بریتانیا) محافظت از بیش از یک میلیون آواره در مناطق تحت اشغال آلمان، اتریش، ایتالیا و چکوسلواکی را به عهده داشت. از این تعداد، در نقطه اوج این دوران- یعنی اواخر سال 1945- 250000 نفر یهودی بودند. اداره امداد رسانی و توانبخشی سازمان ملل متحد و ادارات مختلف امدادرسانی خصوصی به نیروهای متفقین غربی در مواجهه با این چالش عظیم کمک می کردند.
تا سپتامبر 1945، آوارگان یهودی و غیریهودی در اردوگاه های یکسان اقامت می کردند. چنین موقعیتی گاه ایجاب می کرد که قربانیان یهودی هولوکاست در مجاورت مجرمان سابق یا افراد دیگری قرار بگیرند که احساسات یهودستیزانه خود را آشکارا ابراز می کردند، و این امر به طرز دردناکی یادآور هولوکاست بود. آوارگان یهودی که بسیاری از آنها احساس ناامنی می کردند به این شرایط زندگی اعتراض کردند.
همچنین بسیاری از آوارگان یهودی از رفتار سرد و خشن برخی از پرسنل نظامی ایالات متحده آزرده می شدند. اجازه دادن به پلیس آلمان برای ورود به اردوگاه ها به منظور جست و جوی کالای قاچاق، حاکی از بی توجهی نسبت به ضایعه های روحی و روانی بازماندگان اخیر هولوکاست بود. اعتراض های موجود نسبت به نحوه رفتار پرسنل ارتش ایالات متحده با یهودیان در اردوگاه های آوارگان در باواریا، پرزیدنت هری اس. ترومن را ترغیب کرد که ارل هریسون- رئیس دانشکده حقوق دانشگاه پنسیلوانیا- را به منظور تحقیق و بررسی به منطقه تحت اشغال ایالات متحده در آلمان بفرستد.
ارائه گزارش هریسون در اوت 1945 منجر به آن شد که ترومن دستور جداسازی یهودیان از غیر یهودیان و همچنین رفتار دلسوزانه تر با بازماندگان یهودی در اردوگاه های آوارگان را صادر کند. سپس مقامات آمریکایی پیشرفت های قابل توجهی در شرایط زندگی آنان فراهم آوردند، از جمله اینکه به ادارات امدادرسانی خصوصی یهودی اجازه دادند در اردوگاه های آوارگان فعالیت کنند. آنها همچنین به ساکنان اردوگاه ها استقلال بیشتری دادند.
پرزیدنت ترومن از سیاست های مهاجرتی کمتر سختگیرانه برای آوارگان یهودی حمایت کرد. طبق یک حکم اجرایی، 16000 پناهنده یهودی بین سال های 1946 و 1948 وارد ایالات متحده شدند. با تصویب قانون آوارگان در سال 1948، کنگره آمریکا حدود 400000 ویزا برای مهاجران صادر کرد که این تعداد به مراتب فراتر از سیستم سهمیه بندی موجود می رفت. از این تعداد، 80000 ویزا برای آوارگان یهودی صادر شد.