ادیت رایمر (Edith Riemer)

هلا پینسکِر و الیمِلِخ رایمر در سال ۱۹۲۸ با یکدیگر ازدواج کردند و دو سال بعد، تنها فرزند این زوج یهودی، ادیت، به دنیا آمد. خانواده‌ی رایمر در آپارتمانی راحت در برلن زندگی می‌کردند. دفاتر حزب کمونیست آلمان نیز در این ساختمان قرار داشت.

۱۹۳۳-۱۹۳۹: با روی کار آمدن هیتلر فعالیت کمونیست‌ها ممنوع شد بنابراین، دفاتر آنها در ساختمان ادیت تعطیل شدند. زمانی‌که این دفاتر مورد حمله قرار گرفتند، گشتاپو، یهودیان را مقصر دانست. اگرچه خانواده‌‌ی ادیت در این ماجرا نقشی نداشتند، گشتاپو اعلام کرد که اگر مقصر ظرف ۷۲ ساعت شناسایی نشود، خانواده‌‌ی وی مجازات خواهند شد. پدرش به سرعت ادیت و مادرش را به لهستان، زادگاه والدینش فرستاد. آنها برلن را تنها با اندکی پول نقد که از بانک برداشت کرده‌بودند، ترک کردند. پدرش نیز کمی بعد به آنها ملحق شد.

۱۹۴۰-۱۹۴۵: در سال ۱۹۴۲، مادر ادیت در لهستان به دست آلمانی‌ها کشته شد. ادیت به‌طور مخفیانه به محله‌ی یهودی‌نشین تارنوف منتقل شد تا با عمه‌اش زندگی کند. از تارنوف، او به آشویتس تبعید شد و در صف اعدام با گاز قرار گرفت. ورودی اتاق‌های گاز درهای دوتایی داشت. هنگامی که آن‌ها را به داخل هل می‌دادند، ادیت با جمع کردن بدن خود میان دو در پنهان شد. نگهبان آلمانی که مسئول بستن در بیرونی بود او را پیدا کرد و وی را به شدت کتک زد. اما از آنجا که در داخلی اتاق، بسته شده بود، دیگر امکان فرستادن او به داخل وجود نداشت.

ادیت به کار اجباری گماشته شد. در سال ۱۹۴۵، او در اردوگاه برگن-بلزن آزاد شد. وی سال بعد، به فلسطین تحت قیمومت بریتانیا مهاجرت کرد، و بعدها در آنجا به پدرش پیوست. او ازدواج کرد و صاحب فرزند و نوه شد.