پس از آغاز جنگ جهانی دوم، اقدامات ضدیهودی در بلغارستان آغاز شد. در مارس ۱۹۴۱، بلغارستان به متحدین پیوست و نیروهای آلمان از صوفیه عبور کردند. در مه ۱۹۴۳، نوبرت و خانواده‌اش به پلِوین در شمال بلغارستان تبعید شدند و در آنجا با خویشاوندانشان زندگی کردند. پس از پیشروی ارتش شوروی در ۱۹۴۴، نوبرت و خانواده‌اش به صوفیه برگشتند.
دولت بلغارستان یک صنعتگر یهودی را که تنها فردی بود که با وجود قوانین ضد یهود اجازه‌ی کار داشت، تحت محاکمه قرار داد. وی به صورت غیر مترقبه...به عنوان مدیر کارخانه‌ی توقیف شده‌اش، یک کارخانه‌ی نساجی، به اتهام جرایم اقتصادی به دادگاه کشانده شد. اتهام‌هایش جعلی بودند. پدرم که سالها وکیلش بود، دفاع از او را در این پرونده به عهده گرفت. خوب برای تمام کسانی که...برای تمام یهودی‌هایی که محاکمه را دنبال می‌کردند و می‌دانستند معنی جرم اقتصای چیست و چه حکمی دارد، واضح بود که آن مرد زنده بیرون نخواهد آمد. اما پدرم تمام استعداد حقوقیش را به امید اینکه شاید بتواند با یک دفاع مؤثر او را نجات دهد به کار برد. اما خوب، نتوانست و نه تنها او به مرگ محکوم شد، یعنی موکل پدرم به مرگ محکوم شد بلکه پدرم مجبور شد که تمام مراسم اعدام تا به دار آوختن او را تماشا کند. و من هرگز آن مرد و صورتش را به هنگام برگشتن از مراسم اعدام در آن بعدازظهر فراموش نمی‌کنم. هیچوقت او را تا این اندازه ناراحت ندیده بودم، بسیار بسیار ناراحت بود و خودش را سرزنش می‌کرد که تلاش کافی نکرده است اما همه می‌دانستند که او تلاشش را کرد و..این فقط یک محاکمه‌ی نمایشی بود. بلغارها باید به یک صورتی به آلمانی‌ها و مردم نشان می‌دادند که یهودی‌ها مجرمان اقتصای و خلاف‌کار هستند و برخلاف تمام قوانین ضد آنها، هنوز هم مخفیانه مرتکب جرم می شوند.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
