Feige Schwarzfink

Feige urodziła się w religijnej rodzinie żydowskiej w polskiej wsi o nazwie Szydłowiec. Wraz z rodzicami, sześciorgiem rodzeństwa i wiekowymi dziadkami mieszkała w domu, który – jak wiele innych we wsi – nie miał bieżącej wody, kanalizacji ani prądu. Ojciec Feige był szewcem.

1933-39: Popołudniami, po lekcjach w szkole publicznej, Feige uczyła się w żydowskiej szkole wyznaniowej. Bez wiedzy rodziców uczęszczała na spotkania Bundu, żydowskiej partii socjalistycznej. Feige i jej starszy brat chętnie chodzili do Bundu głównie ze względu na należących do niego ludzi, raczej niż na jego działalność polityczną. 1 września 1939 r. Niemcy zaatakowali Polskę, a 9 września dotarli do Szydłowca. Wkrótce wprowadzili we wsi godzinę policyjną o 18:00 i zamknęli szkoły.

1940-44: W listopadzie 1942 r. Niemcy wypędzili rodzinę Feige z domu; tego samego dnia porwali Feige, jej siostrę Ester i inne młode Żydówki, i zmusili je do marszu do obozu pracy w Skarżysku-Kamiennej. Tam Feige pracowała w fabryce zbrojeniowej produkującej pociski na 12-godzinne zmiany – czasem cały dzień, czasem całą noc. Za tę katorżniczą pracę otrzymywała kromkę chleba, miskę zupy i kawę zbożową. Feige i jej siostra nie piły kawy, lecz myły nią włosy, zawsze brudne i zawszone.

Feige trafiła do innego obozu pracy i trzech obozów koncentracyjnych, zanim amerykańska armia wyzwoliła ją 30 kwietnia 1945 r. Feige wyemigrowała do Ameryki w 1949 r.