Κέντρα "Ευθανασίας", Γερμανία 1940-1945

Σύμφωνα με την ευφημιστική χρήση της λέξης από τους Ναζί, ο όρος "ευθανασία" αναφέρεται στη συστηματική εξόντωση όσων οι Ναζί έκριναν "ανάξιους για ζωή" εξαιτίας υποτιθέμενων γενετικών συνδρόμων ή φυσικών αναπηριών . Το φθινόπωρο του 1939, δημιουργήθηκαν θάλαμοι αερίων στα στρατόπεδα Μπέρνμπουργκ, Μπράντενμπουργκ, Γκράφενεκ, Hadamar, Hartheim, και Sonnenstein. Οι ασθενείς επιλέγονταν από γιατρούς και μεταφέρονταν από τις κλινικές σε κάποιο από τα κεντρικά στρατόπεδα όπου και δολοφονούνταν. Η κοινή κατακραυγή έθεσε τέλος στις μαζικές δολοφονίες στα στρατόπεδα, στη θέση τους οι γιατροί έκαναν ενέσεις σε όσους είχαν επιλεχθεί για "ευθανασία" σε κλινικές και νοσοκομεία σε όλη τη Γερμανική επικράτεια. Με αυτό τον τρόπο το πρόγραμμα της "ευθανασίας" συνεχίστηκε και επεκτάθηκε μέχρι και το τέλος του πολέμου.