آدولف هیتلر و جنگ جهانی اول: ۱۹۱۹-۱۹۱۳
خدمت نظام وظیفه
هیتلر در ماه مه ۱۹۱۳ به شهر مونیخ در آلمان نقل مکان کرد. وی برای فرار از بازداشت به دلیل سرپیچی از انجام خدمت نظام وظیفه در اتریشِ تحت حکومت هابسبورگ‌ها، به مونیخ رفت. هزینه‌های این نقل مکان نیز با آخرین قسط از ارثیه‌ی پدرش تامین شد. هیتلر در مونیخ زندگی خود را از طریق فروش نقاشی‌های آبرنگ و طراحی‌هایش می‌گذراند. جنگ جهانی اول، مسیر زندگی هیتلر را تغییر داد و به زندگی او جهت و هدفی داد که خودش را کاملا وقف آن کند. بر اساس گزارش‌های به جا مانده، هیتلر یک سرباز شجاع بود: او به درجه‌ی سرجوخه ارتقا یافت، دو بار (در سال‌های ۱۹۱۶ و ۱۹۱۸) مجروح شد و چندین مدال نیز به او اعطا گردید.
اگرچه بنا بر گزارش‌ها، هیتلر در این دوره به گفتمان‌های سیاسی طولانی وقعی نمی‌نهاده است، اما به نظر می‌رسد که او با یهودستیزی سیاسی در جناح راست افراطی که روز به روز شدیدتر می‌شد، همدل و همراه بوده است. این یهودستیزی سیاسی، طی دو سال آخر جنگ به درون سلسله‌مراتب ارتش هم نفوذ پیدا کرد.
هیتلر در جریان حمله‌ای که با استفاده از گاز خردل در اکتبر ۱۹۱۸ روی داد، در نزدیکی ایپر بلژیک مجروح شد و بخشی از بینایی خود را از دست داد. او در حال طی کردن دوران نقاهت در بیمارستانی نظامی بود که اخبار روز ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ و خبر آتش‌بس را شنید. پایان جنگ اما برای هیتلر حکم تهدیدی برای جدا شدن از تنها اجتماعی که به آن احساس تعلق می‌کرد را داشت و همینطور احتمال بازگشت او به یک زندگی غیرنظامی؛ زندگیی که در آن هیچ راه و یا چشم‌انداز شغلی برایش دیده نمی‌شد.
پروپاگاندای جنگ جهانی اول بر هیتلر جوان که از سال ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ سرباز خط مقدم بود، تاثیر خود را گذاشت. هیتلر نیز مانند بسیاری دیگر معتقد بود که آلمان در میدان جنگ شکست نخورد، بلکه این پروپاگاندای دشمن بود که باعث شکست آلمان گردید.
تحول ایدئولوژیک پس از جنگ
ارتش آلمان (رایش‌وهر) آدولف هیتلر را به عنوان یک مربی و خبرچین معتمد استخدام کرد. هیتلر در ۱۲ سپتامبر ۱۹۱۹ به عنوان یک خبرچین معتمد، در جلسه‌ای از حزب کارگران آلمان (دی اِی پی) که در یک آبجوفروشی برگزار می‌شد، شرکت کرد.
سال‌های حضور هیتلر در وین و همچنین حضور او در میدان جنگ، مراحل مهمی در شکل‌گیری ایدئولوژی جامع وی محسوب می‌شدند. این‌طور به نظر می‌رسد که تعهد هیتلر به یهودستیزیِ، که برگرفته از نظریه‌ی مبتنی بر نژاد داروینیسم اجتماعی بود، در دوران خدمت او در ارتش در سال ۱۹۱۹ شکل گرفته است. همچنین، ایجاد ناسیونالیسم وحدت‌ساز بر بنیانِ نیاز به مبارزه با قدرت داخلی و خارجی یهودیان نیز حاصل همین دوران است.
هیتلر در ۱۶ سپتامبر ۱۹۱۹، نخستین نظریات مکتوب خود را در مورد آن چه که «مساله‌ی یهود» می‌نامید، منتشر کرد. او یهودیان را نه به عنوان یک گروه مذهبی، بلکه تحت عنوان یک نژاد تعریف کرد. هیتلر تاثیر جضور یهودیان را همچون «مرض سلِ نژادی خلق‌ها» توصیف کرد، و اذعان داشت که هدف اولیه‌ی یک دولت آلمانی، باید تصویب و اِعمال قوانین تبعیض‌آمیز علیه یهودیان باشد. به این صورت که:
"هدف نهایی, قطعا باید حذف تمام یهودیان می‌بود."