پیشینه: بازداشت بدون حکم قانونی یا بررسی قضایی

بازداشت بدون حکم قانونی یا بررسی قضایی: اقدامات پیشگیرانه‌ی پلیس در حکومت آلمان نازی از تاریخ ۲۸ فوریه ۱۹۳۳

حکومت نازی در رژیم خود، استراتژی جامعی برای کنترل تمامی جنبه‌های زندگی، اعمال کرد. به دنبال دستورکار قانون که به طور یکجانبه رفتارهای خاص عمومی و یا خصوصی را مقرر یا ممنوع می‌کرد، رهبران نازی به طور چشم‌گیری نقش پلیس را تعریفی جدید بخشیده و به آنها اقتدار زیادی (مستقل از بررسی قضایی) برای تفتیش، بازداشت و حبس دشمنان حقیقی یا فرضی دولت و همچنین افرادی که مجرم قلمداد می‌شدند، دادند.

در آن زمان، دادگاه عالی، قادر به اعتراض و یا به چالش کشیدن از دست دادن مقام قضایی خود نبود. به طور کلی، این شرایط اقدامات قاطع حکومت نازی علیه چپ‌های افراطی (برای مثال کمونیست‌ها) را که به نظر می‌رسید تهدیدی علیه ثبات دولت باشند، تایید می‌کرد. علاوه بر آن، از دوران امپراطوری آلمان، دادگاه عالی از نخستین دادگاه‌هایی بود که پرونده‌های خیانت به دولت را بررسی می‌کرد، همچنین تا دهه‌ی ۱۹۳۰، این دادگاه زیر حجم سنگین چنین محاکمه‌هایی قرار داشت و به دلیل صدور رای‌هایش از هر سو متحمل نقدهای شدید می‌شد. در نهایت مسئولیت قضاوت جرایم سیاسی از وظایف این دادگاه حذف شد.

پلیس امنیت (با نیروهای شبه نظامی مانند اس‌اس، یا اس ای که آنها نیز نظم عمومی را اعمال می‌کردند، اشتباه گرفته نشود) متشکل از دو نیروی اصلی بود. پلیس مخفی دولت (گشتاپو)، که مخالفان سیاسی را تفتیش می کرد، و پلیس جنایی (کریپو)، که به بررسی تمامی انواع فعالیت‌های جنایی می‌پرداخت. به گشتاپو، برای حبس ابد بدون محاکمه یا حتی اتهام ویژه به افرادی که برای امنیت رایش خطرناک فرض می‌شدند، قدرت استفاده از «حبس حفاظتی» (Schutzhaft) داده شده بود. حبس حفاظتی در قانون عمومی آلمان پیش از جنگ جهانی اول ،مطرح شد تا برای محافظت خود افراد و یا دفع یک خطر امنیتی فوری در نبود هیچ راه دیگری شخص حبس شود. و حالا گشتاپو از حق حبس حفاظتی برای دستگیری مخالفان سیاسی و کمی بعد یهودیان و همچنین شاهدان یهوه که به دلیل اعتقادات دینی از قسم خوردن به نام حکومت نازی و یا خدمت به نیروهای مسلح سرباز می زدند، استفاده می‌کرد،. افرادی که تحت عنوان حبس حفاظتی بازداشت شده بودند یا در زندان‌ها و یا اردوگاه‌های کار اجباری حبس می‌شدند. طی گذشت دو ماه از زمان فرمان آتش سوزی رایشتاگ (ساختمان پارلمانی آلمان)، گشتاپو تنها در پروس، بیش از ۲۵ هزارنفر را بازداشت و زندانی کرد.

کریپو (پلیس جنایی) برای دستگیری افرادی که برای نظم عمومی تهدید قلمداد می‌شدند، از استراتژی مشابهی به نام «بازداشت احتیاطی» (Vorbeugungshaft) استفاده می‌کرد. چنانکه دستورالعمل‌ها نشان می‌دهد، به کریپو اختیارات نامحدودی برای تجسس داده شده‌ بود و همچنین اجازه داشتند اشخاص را صرفاً به دلیل ظن به ارتکاب فعالیت جنایی دستگیر کنند. کسانی که توسط کریپو بازداشت احتیاطی می‌شدند همانند افرادی که توسط گشتاپو تحت حبس حفاظتی قرار می‌گرفتند هیچگونه حقی برای درخواست تجدیدنظر و یا دسترسی به وکیل نداشتند و همچنین بازداشت آنها مشمول هیچگونه بررسی قضایی نمی‌شد. عموماً این افراد برای مدتی که توسط پلیس تعیین می‌شد مستقیماً به اردوگاه کار اجباری فرستاده می‌شدند. تا پایان سال ۱۹۳۹، بیش از ۱۲ هزار زندانی در آلمان تحت عنوان بازداشت احتیاطی به اردوگاه های کار اجباری فرستاده شدند.