متحدین نیروهای محور، ۱۹۴۱-۱۹۳۹.

کشورهایی که طی جنگ جهانی دوم در حال جنگ بودند در یکی از دو جبهه متحد اصلی همراه با هم می جنگیدند: متحدین و متفقین. سه شریک عمده جبهه متحدین، آلمان، ایتالیا و ژاپن بودند. شرکای متحدین دو منفعت مشترک داشتند: 1) گسترش ارضی و ایجاد امپراتوری هایی که بر اساس فتوحات نظامی و براندازی نظم بین المللی پس از جنگ جهانی اول بنا نهاده شده بود و 2) نابودی یا خنثی سازی کمونیسم شوروی.

اول نوامبر 1936، آلمان و ایتالیا یک هفته پس از امضای پیمان دوستی، موجودیت محور رم- برلین را اعلام کردند. در 25 نوامبر 1936، آلمان نازی و امپراتوری ژاپن پیمان معروف به ضد کمینترن را امضا کردند که اتحاد شوروی را هدف قرار می داد. ایتالیا نیز در 6 نوامبر 1937 به پیمان ضد کمینترن پیوست. در 22 مه 1939، آلمان و ایتالیا "پیمان فولاد" را امضا کردند که به اتحاد متحدین با شروط نظامی رسمیت می داد. در نهایت، در 27 سپتامبر 1940 نیز آلمان، ایتالیا و ژاپن یک پیمان سه جانبه معروف به اتحاد متحدین را امضا کردند.

مجارستان در 20 نوامبر 1940 و رومانی در 23 نوامبر 1940 به متحدین پیوستند. کشور اسلوواک هم که برای بقای خود به عنوان یک کشور "مستقل"، به لحاظ سیاسی و اقتصادی به آلمان وابسته بود در 24 نوامبر همان کار را انجام داد. بلغارستان در اول مارس 1941 و یوگسلاوی در 25 مارس 1941 به متحدین ملحق شدند. دو روز بعد، افسران نظامی صرب، دولتی که پیمان سه جانبه را امضا کرده بود برانداختند. پس از تهاجم متعاقب به یوگسلاوی و تجزیه آن توسط نیروهای متحدین در آوریل، کشور تازه تأسیس و به اصطلاح مستقل کرواسی در 15 ژوئن 1941 به متحدین پیوست. در 26 ژوئن 1941، چهار روز پس از تهاجم متحدین به اتحاد شوروی، فنلاند به عنوان یک کشور "هم رزم" علیه اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی وارد جنگ شد. فنلاند هیچگاه پیمان سه جانبه را امضا نکرد.

نیروهای متحدین، به رهبری بریتانیای کبیر، ایالات متحده و اتحاد شوروی، متحدین را در سال 1945 شکست دادند.