توماس مان
در سال ۱۹۳۳، در بیش از ۳۰ دانشگاه آلمان، دانشجویان نازی، کتابخانه‌ها را برای یافتن کتاب‌هایی که از نظر آنها «غیر آلمانی» بودند، غارت کردند. از جمله نوشته‌های ادبی و سیاسی که آنها به آتش کشیدند، آثار توماس مان بود.
گزیده
نوعی سردی و خشکی وجود داشت، نبودِ لذتی معصومانه. این مردم... عزت نفس بسیاری نشان می‌دادند؛ هم نسبت به یکدیگر و هم نسبت به غریبه‌ها چنان رفتار می‌کردند که گویی تازه از حس شرف آگاهی یافته‌اند. و از چه رو؟ ما به تدریج متوجه مفاهیم سیاسی این موضوع شدیم و دانستیم که در برابر یک آرمان ملی قرار گرفته‌ایم. آن ساحل، در حقیقت، با وجود کودکان میهن پرست، سرشار از زندگی بود- پدیده‌ای همانقدر غیرطبیعی که ملالت بار.
- ماریو و ساحر، ۱۹۳۰
آثار سوزانده شده
جمهوریت آلمان
تمسک به خرد
توماس مان که بود؟
توماس مان، نویسنده‌ی آلمانی (۱۹۵۵-۱۸۷۵) بود و در سال ۱۹۲۹ جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. او با نگارش آثاری چون بودنبروکها، مرگ در ونیز و کوه جادو محبوبیت جهانی کسب کرد. توماس مان در رمان کوتاه خود، ماریو و ساحر که در سال ۱۹۳۰ منتشر شد، با استفاده از تمثیل، خطرات حکومت‌های دیکتاتوری را آشکار ساخت. در سال ۱۹۳۳، تنها نوشته‌های سیاسی او در لیست سیاه قرار گرفت و سوزانده شد، اما پس از آنکه مان همبستگی خود را با دیگر نویسندگان در تبعید اعلام کرد، نازی‌ها او را از حق تابعیت محروم کرده و درجات دانشگاهی‌اش را باطل کردند. مان در سال ۱۹۳۳ به تبعید رفت و در سال ۱۹۳۳ به ایالات متحده مهاجرت کرد. او در سخنرانی‌های متعدد رادیویی خود در زمان جنگ، مرتباً به مراسم کتابسوزان اشاره داشت و در برنامه‌های شبکه‌های ایالات متحده و نطق‌هایش برای پخش در آلمان، خود را نویسنده‌ای که "کتاب‌هایش را سوزانده‌اند" معرفی می‌کرد. توماس مان در سال ۱۹۵۲ به اروپا بازگشت و در سوئیس سکونت گزید. او در سال ۱۹۵۵ درگذشت.