گیورگی (جورج) پیک Gyorgy (George) Pick

گیورگی تنها فرزند یک خانواده‌ی متوسط یهودی بود که در بوداپست، پایتخت مجارستان زندگی می‌کردند. پدرش، ایستفان، مهندس تولید دستگاه هیدرولیک برای شراب سازی‌ها و مادرش مارگیت به عنوان منشی دادگاه کار می‌کرد. خانواده‌ی پیک در منطقه جدید در ناحیه‌ی پیست در کرانه‌ی رود دانوب زندگی می‌کردند و دوستان نزدیک بسیاری در شهر داشتند.

۱۹۳۳-۳۹: در دهه‌ی ۱۹۳۰، با نزدیکتر شدن مجارستان به آلمان نازی، شرایط برای یهودیان بدتر شد. گیورگی به رادیو گوش می‌داد و از صدای هیتلر منزجر بود. در ۱۹۳۸ و ۱۹۳۹، اولین قانون مهم ضد یهود اعلام شد. مقررات به صورت جدی عضویت یهودی‌ها را در اقتصاد محدود می‌کرد و آنها را مانند قوانین نورمبرگ در آلمان نازی، با واژه‌های نژادپرستانه تعریف می‌کرد. در نتیجه والدین گیوری شغلشان را از دست دادند. پدرش فوراً یک تجارت ابزار و قطعات ماشین راه اندازی کرد که به نام یک غیریهودی ثبت شده بود.

۱۹۴۰-۴۴: در ۱۹۴۰ پدر گیورگی به گردان‌های نظام وظیفه مجارستان فراخوانده شد و به بخش تازه الحاق شده‌ی روتنیا فرستاده شد تا در آنجا به ساخت جاده برای ارتش بپردازد. او پس از سه ماه آزاد شد اما دوباره در سال ۱۹۴۳ و ۱۹۴۴ فراخوانده شد. گیورگی تا مارس ۱۹۴۴ و اشغال مجارستان توسط آلمان، به مدرسه می‌رفت. در ژوئن، خانواده‌ی پیک همراه با دیگر یهودیان پایتخت [بوداپست]، به ساختمان‌هایی که با علامت ستاره‌ی زرد مشخص شده بود فرستاده شدند. با افزایش بمباران متفقین و تخریب برخی از ساختمان‌های اطراف، گیورگی به پایان نزدیک جنگ امیدوار شد. در نوامبر ۱۹۴۴، تنها چند هفته پس از به قدرت رسیدن نازی‌های مجارستان (حزب صلیب پیکانی)، گیورگی و خانواده‌اش مخفی شدند. یک ماه بعد آنها را پیدا کردند. گیورگی همراه با ۵۰۰ کودک دیگر به یک خانه فرستاده شد، اما به زودی فرار کرد. آنهایی که مانده بودند کشته شدند.

در ژانویه ۱۹۴۵، خانواده‌ی پیک توسط نیروهای شوروی از گتوی شهر آزاد شدند. پس از جنگ گیورگی فهمید که ۱۳۰ نفر از اعضای خانواده‌شان به کشتارگاه آشویتس بیرکناو برده و کشته شده‌اند. وی در ۱۹۵۶، به ایالات متحده آمد.