والتر هامن Walther Hamann

والتر در ایالت تورینگن در شرق آلمان مرکزی به دنیا آمد. با وجود اینکه والدینش از پیروان کلیسای لوتران بودند، والتر در سال ۱۹۲۳ به شاهدان یهوه پیوست. او در سال ۱۹۲۴ پس از کسب مهارت در شیرینی‌پزی و نان‌پزی، در قهوه خانه‌های مختلفی در پلائن، ماگدبروگ و دوسلدورف کار کرد. در سال ۱۹۲۸ از مدرسه‌ی فنی و حرفه ای فارغ التحصیل شد و بعد ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد.

:۱۹۳۳-۳۹ من در سال ۱۹۳۳ در کافه‌ی ویتز در کونیگسال دوسلدورف، مدیر قسمت شیرینی‌پزی شدم. گشتاپو من را در سال ۱۹۳۷ به دلیل فعالیتم در سازمان ممنوعه‌ی شاهدان یهوه، در کافه دستگیر کرد. دادگاه عالی دوسلدورف من را به دلیل موعظه‌ها و تبلیغاتم به ۲۷ ماه زندان محکوم کرد. حبسم را در دوسلدورف و ووپرتال-البرفیلد گذراندم. سپس به اردوگاه‌های کیفری در والخوم و نوئیزشتروم واقع در شمال غرب آلمان منتقل شدم.

۱۹۴۰-۴۴: هنگامی که در فوریه ۱۹۴۰ محکومیتم تمام شد، به من این فرصت داده شد که عقایدم را انکار کنم. از این کار سرباز زدم و مورد ضرب و شتم قرار گرفتم و به اردوگاه و بازداشتگاه زاخزن هاوزن فرستاده شدم. در آنجا به محض ورود به باد کتک و مشت و لگد گرفته شدم. با پنهان شدن در دستشویی خودم را نجات دادم. یک ماه بعد، باجناقم دیتریخ که به مدت چهار سال در آنجا بود در آغوشم جان سپرد. با کمک یهوه توانستم بر مشقت‌های کار اجباری و شکنجه‌های مکرر غلبه کنم. هنگامی که می توانستم، از آشپزخانه اس‌اس و از قوطی‌های کنسرو دور انداخته شده، پنهانی غذا بیرون می‌آوردم.

والتر در طی یک راه پیمایی سخت و اجباری به سمت دریای بالتیک، در ۳ مه ۱۹۴۵ پس از فرار نگهبان‌های اس اس آزاد شد. او بعد از جنگ در آلمان باقی ماند.