ویلهلم ادلشتاین Wilhelm Edelstein

ویلهلم بزرگترین فرزند خانواده‌ای یهودی بود که در هابسبورگ مرکز وین زندگی می کردند. کمی پس از تولد ویلهلم، جنگ جهانی اول گسترش یافت. به علت کمبود غذا، ویلهلم و مادرش آنجا را به مقصد هوستون، زادگاه مادر در نزدیکی پراگ ترک کردند. پس از جنگ آنها به وین برگشتند و در آنجا پدرش فعالیت کفاشی خود را برپا کرد. ویلهلم جوان برای پدرش کار می‌کرد.

۱۹۳۳-۳۹: در مارس ۱۹۳۸ آلمان اتریش را ضمیمه خود کرد. کمی بعد آلمانی‌ها ویلهلم را به دلیل دوستیش با یک زن مسیحی دستگیر کردند. رابطه‌ی یک یهودی با مسیحی تحت قانون نازی ممنوع بود. او به این شرط آزاد شد که اتریش را طی ۳۰ روز ترک کند، ویلهلم با دوست یهودیش به مرز چکسلواکی سفر کردند. پس از چندین تلاش ناموفق او بالاخره به طور غیرقانونی از مرز رد شد. ویلهلم به پراگ رفت و با اقوامش زندگی کرد.

۱۹۴۰-۴۴: در ۱۹۴۱ ویلهلم به گتوی ترزین‌اشتات و سپس به ریگا در لتونی تبعید شد که در آنجا به سرپرستی گروهی زندانی برای پوست کندن سیب زمینی در «بخش آلمانی» گتو، برای یهودی‌های رایش گمارده شد. سپس او به چندین اردوگاه دیگر تبعید شد و در نهایت به تروگلیتز، اردوگاه فرعی بوخنوالد فرستاده شد. در آنجا او با یک روستایی مسیحی در خارج اردوگاه تماس برقرار کرد. آن مرد معمولاً به وین رفت و آمد می‌کرد و نان از عمه‌ی ویلهلم می‌گرفت و آن را به طور غیرقانونی به ویلهلم می‌رساند.

در مارس ۱۹۴۵، ویلهلم به بازداشتگاه برگن-بلزن تبعید شد. او فقط چند هفته قبل از آزادی اردوگاه توسط ارتش بریتانیا در ۱۵ آوریل ۱۹۴۵ فوت کرد.