آلمانی‌ها در ۱۹۴۴ شهر دیوید را که قبلاً ضمیمه‌ی مجارستان شده بود، اشغال کردند. دیوید به آشویتس تبعید شد و با پدرش به پلاشوف منتقل شدند. دیوید به اردوگاه گراس-روزن و سپس به رایشنباخ فرستاده شد. او بین ۳ نفر از ۱۵۰ نفری بود که از انتقال به داخائو زنده ماندند. او پس از راهپیمایی مرگ از اینسبروک به سمت خط مقدم جنگ بین نیروهای ایالات متحده و آلمان، آزاد شد.
پس از حدود پنج یا شش روز، یا در همین حدود، به ما گفته شد...به ما گفته شد که بیرون برویم و برای سوار قطار باری شدن پیاده راه بیافتیم. ما در گروهی حدود ۱۳ یا ۱۵ نفر یا همین حدود بودیم. ما وارد قطار شدیم و پدرم گفت که امروز برمیتصوای من است. و او با به خطر انداختن جانش، یک بطری مشروب پنهان کرده بود. و آن را بیرون آورد. و به همه تعارف کرد. همه جرعه‌ی کوچکی نوشیدند و سلامتی گفتند. و اینگونه من برمیتصوایم را جشن گرفتم. خیلی غمگین بود. اما آنجا زمانی برای فکر کردن به این مسائل نبود. آن زمان باید به فکر زنده ماندن می‌بودیم.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
