ارنست جی هپنر از از لحظه‌ی که در مورد هولوکاست و سرنوشت اقوامش آگاهی پیدا کرد می‌گوید

اما چیزی که می شنیدیم، باورش بسیار سخت بود. ما چیزهایی در مورد اردوگاه‌های مرگ و اینکه هزاران یهودی به قتل رسیده بودند شنیدیم. و سپس روی یکی از ساختمان‌ها، پوسترهایی با نام یهودی‌هایی که زنده بودند، چسباندند و تو می‌توانستی برای دانستن سرنوشت خانواده‌ات به آنها نگاه کنی. و البته من کسی را آنجا ندیدم. شایعات، و حرف‌های بی‌سروته بیشتر و بیشتر می‌شدند. آنجا کشتار دسته جمعی بود. یعنی...چه کسی باورش می‌شد؟ یعنی...ما اینگونه می‌شنیدیم اما نمی‌توانستیم باور کنیم. آنها...آنها ناهماهنگ بودند تا اینکه بعد فهمیدم که اتفاق افتاده. و بعدا به دنبال پدر و خواهرم گشتم و هرگز نفهمیدم چه اتفاقی برایشان افتاده است. و من تنها فرد نبودم. فکر می‌کردیم چیزهایی که می‌شنیدیم شایعه‌ی دیگری است. نمی‌توانستیم آن را درک کنیم. نمی‌توانستیم....نمی‌شد قبول کرد. می‌دانید، ما بسیار دور بودیم.