خانواده‌ی نس در کار لبنیات بودند. آلمان در ۱۹۴۱ لیتوانی را اشغال کرد و در شولی یک گتو برپا نمود. نس تا ۱۹۴۳ که به سن کار رسید، در گتو زندگی کرد. در ۱۹۴۴ نس، مادرش و برادرش به اردوگاه اشتاتهوف در نزدیکی دانتسیگ تبعید شدند. نس تا ژانویه‌ی ۱۹۴۵ که همبندانش مجبور به راهپیمایی مرگ شدند، در چندین اردوگاه فرعی اشتاتهوف کار کرد. او در مارس توسط نیروهای شوروی آزاد شد. نس، مادرش و دو برادرش زنده ماندند و او در ۱۹۵۰ به ایالات متحده رسید.
به شما می گویم چه شکلی بودم. وزنم در هنگام آزادی ۶۹ پوند بود. زن کوتاه قدی نیستم. نمی‌دانم آن موقع قدم چقدر بود و چقدر در هنگام جنگ قد کشیدم اما...من الان پنج فوت و چهار و نیم اینچ هستم. می‌توانید ۶۹ پوند را تصور کنید؟ صورتم ورم کرده بود زیرا در هنگام راهپیمایی مرگ به شدت کتک خورده بودم. دستانم سرمازده شده بودند. نوک انگشتان پایم از سرما، سیاه شده بود. فقط یک لباس داشتم، یک ملحفه که دور بدنم پیچیده بودم. بین ملحفه و لباس، بدنم را با کاه پوشانده بودم. ما روی زمین کاه پیدا کرده و تلاش کرده بودیم که خودمان را با آن بپوشانیم.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
