Elka Rosenstein

Elka wychowała się w dużej, mówiącej w jidysz żydowskiej rodzinie z Sokołowa Podlaskiego, przemysłowego miasta w środkowej Polsce z dużą (liczącą ok. 5,000 osób) żydowską populacją. Elka ukończyła szkołę w wieku 14 lat, a potem została krawcową. Pracowała w domu, szyjąc ubrania dla różnych kupców odzieżowych w mieście.

1933-39: niezamężna Elka mieszkała z rodzicami, kiedy 1 września 1939 r. wybuchła wojna między Niemcami a Polską. Niemieckie samoloty zbombardowały rynek i inne cywilne cele w Sokołowie Podlaskim, a zwycięska niemiecka armia wkroczyła do miasta 20 września. Trzy dni później Niemcy podpalili główną synagogę w mieście i rozkradli dobytek miejscowych Żydów.

1940-42: Przez kolejne dwa lata Niemcy narzucali miejscowym Żydom kolejne ograniczenia, w końcu każąc im nosić żydowską gwiazdę Dawida na ubraniu. 28 września 1941 r. Niemcy założyli w Sokołowie getto; przeniesiono tam 4,000 Żydów, w tym Elkę z rodziną. Około rok później, w Dzień Pojednania (Jom Kipur) – najbardziej uroczyste święto żydowskie – Niemcy zaczęli wyłapywać mieszkańców getta. Elkę i jej rodzinę zagoniono do pociągu towarowego.

22 września 1942 r. Elkę i jej krewnych wywieziono do ośrodka zagłady w Treblince, gdzie cała rodzina zginęła. Elka miała 26 lat.