Bela Blau

Bela'nın Tuna Nehri kıyılarındaki şehri Bratislava, eski ve önemli bir Yahudi topluluğuna sahipti. Bela büyük Yahudi bir ailenin sekizinci çocuğuydu. Babası kürkçüydü. Bela, 16 yaşında tekstil işinde satış elemanı olarak çalışmaya başladı. 1930'da 18 aylık askerliğe çağrıldı.

1933–39: Eşim ve ben, bir Slovakya şehri olan Zilina'ya taşındık. Oğlumuz Kasım 1937'de doğdu. 1938 yılında Yahudi olduğum için işimi kaybedesiye kadar Alman bir fotoğraf şirketinde çalıştım. Faşist Slovakya hükümeti, Mart 1939'da savaş ilan ettiğinde diğer Yahudiler gibi biz de evlerimizden tahliye edildik. Şehrin dışına taşındık. Orada kısa zamanlı işlerde çalıştım. Bizi ne zaman alıp götüreceklerini hiç bilmiyorduk.

1940–44: 1942'de Auschwitz'e sürüldük. Auschwitz'de karım ve bebeğim can verdi. Zorunlu çalıştırılmaya gönderildim. "Kanada" müfrezesinde esirlerin el konulan eşyalarını tasnif ediyor ve Almanya'ya geri gönderilmeye hazırlıyorduk. Günün birkaç saati yazı işleri yapıyordum. Kampta Slovakyalı bir kadın olan Magda'yla tanıştım. Ona savaştan sonra beni nasıl bulabileceğini anlattım. Şöyle açıkladım: "Benim numaram 65066, seninki de 2318. 6+5=11, 6+6=12, 11+12=23, ve 6x3=18. İşte bu kadar."

Savaştan sonra Bela ve Magda Çekoslovakya'da evlendiler. Orada küçük bir şirket açtılar. Önce İsrail'e göç edip ardından 1965'te Avustralya'ya yerleştiler.