رزا لوکزامبورگ

گزیده
بدون انتخابات عمومی، بدون آزادی بی قید و شرط مطبوعات و تشکیل اجتماعات، بدون تلاقی آزاد عقاید؛ زندگی در تک تک نهادهای عمومی از میان می رود و فقط به ظاهری از زندگی بدل می شود که در آن تنها عنصر فعال، دیوانسالاری است.
- یادداشت های زندان، سال 1918؛ انقلاب روسیه، سال 1922

آثار سوزانده شده
تمام آثار

چکیده
رزا لوکزامبورگ (1919-1870) به دلیل تفکر سیاسی و رنگ موهایش "رزای سرخ" لقب گرفته بود. در ادبیات آلمانِ بین دو جنگ جهانی، او را به عنوان شهید آرمان های مارکسیستی می ستودند. ناسیونالیست ها و سیاستمداران متعلق به طبقه متوسط در آلمانِ پس از جنگ جهانی اول، شیوه رهبری، مهارت های سازماندهی، جذبه او و همچنین حمایت سرسختانه اش را از عقاید رادیکال چپ گرایان در ایالت های لهستانی امپراطوری روسیه- محل تولد او- و بعدها در آلمان تحقیر می کردند. او که از سال 1899 رهبر جناح رادیکال حزب سوسیال دموکرات آلمان بود به خاطر شورش و جنجال های سوسیالیستی طی جنگ جهانی اول زندانی شد.

پس از شکست آلمان، لوکزامبورگ طی انقلاب جمهوری خواهانه نوامبر 1918 آزاد شد. او همراه با یکی از دوستانش به نام کارل لیپکنشت، رهبری سوسیالیست های رادیکال و مستقل را به عهده گرفتند. این گروه پس از مرگ لوکزامبورگ، حزب کمونیسم آلمان را تشکیل دادند. او و لیپنکشت طی یک شورش کوتاه و ناموفق کمونیستی در برلین در ژانویه 1919، به دست شبه نظامیانِ چپاولگرِ راست گرا دستگیر و کشته شدند. جسد لوکزامبورگ به یک آبراهه انداخته شد. 14 سال بعد که نازی ها به قدرت رسیدند، جزوه های سیاسی لوکزامبورگ و کتاب او، جمع آوری سرمایه را در لیست سیاه قرار داده و سوزاندند.