بين سالهای 1941 و 1943، جنبش های مقاومت زیرزمینی در حدود 100 محله يهودی نشين در اروپای شرقی تحت اشغال نازی ها شکل گرفت. هدف اصلی آنها سازماندهی شورش، گریز از محله های یهودی نشین و ملحق شدن به واحدهای پارتيزانی در جنگ عليه آلمانی ها بود. يهوديان می دانستند كه با شورش نمی توان آلمانی ها را متوقف کرد و تنها تعدادی اندک از مبارزان موفق به فرار و پيوستن به پارتيزان ها خواهند شد. با اين وجود، يهوديان تصمیم به مقاومت گرفتند. علاوه بر این، زندانیان یهودی توانستند تحت بدترين شرايط در برخی اردوگاه های كار اجباری نازی ها و حتی در مراكز كشتار تربلينكا، سوبیبور و آشويتس به مقاومت بپردازند و شورش برپا كنند. دیگر شورش ها در اردوگاه هایی مثل كروشينا (1942)، مينسك مازوويتسکی (1943) و يانوفسكا (1943) درگرفت. زندانیان در چندین اردوگاه عملیات فرار و پیوستن به واحدهای پارتيزانی را سازماندهی کردند.
برجسته سازی
بسیاری از یهودیان در سراسر اروپای تحت اشغال آلمان به رغم موانع بی شمار، به مقاومت مسلحانه علیه آلمانی ها می پرداختند. یهودیان به صورت فردی یا گروهی با آلمانی ها و متحدین آنها به شکل طرح ریزی شده یا بدون برنامه ریزی مخالفت و مقابله می کردند. پارتیزان های یهودی، بویژه در شرق اروپا فعال بودند و در آنجا از پایگاه های مستقر پشت خطوط مقدم جبهه در جنگل ها و محله های یهودی نشین با آلمانی ها می جنگیدند. به دلیل یهودستیزی شایع و گسترده در آن منطقه، از جانب مردم كمک چندانی به آنها نمی شد. با این حال، تعداد 20000 یهودی در جنگلهای اروپای شرقی با آلمانی ها جنگیدند.
برجسته سازی
We would like to thank The Crown and Goodman Family and the Abe and Ida Cooper Foundation for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of all donors.