فرانز آنتون لدرمن Franz Anton Ledermann

فرانز در شهری واقع در شرق آلمان بزرگ شد. او پسر یک خانواده‌ی یهودی بود. وی از دانشگاه برسلاو مدرک وکالت دریافت کرد و دکترای فلسفه حقوقش را از دانشگاه ژنو در سویس اخذ نمود. در سن ۳۵ سالگی با ایلزِ لویز سیتروئن، زنی یهودی-هلندی تبار ازدواج کرد. آنها در برلن که فرانز در آنجا دفتر وکالت موفقی داشت، اسکان گزیدند. خانواده‌ی لدرمن دو دختر داشتند.

۱۹۳۳-۳۹: در ژانویه ۱۹۳۳ نازی‌ها به قدرت رسیدند. اقوام هلندی ایلز، خانواده‌ی آنها را تشویق کردند که به هلند مهاجرت کنند، اما فرانز رغبتی برای شروعی دوباره در کشوری جدید نداشت. اما بعد از اینکه نازی‌ها، وکلای یهودی را از داشتن موکلان غیریهودی منع کردند وی تصمیم به رفتن گرفت. آنها به آمستردام رفتند، و در قسمت جنوبی شهر، آپارتمانی برای خود پیدا کردند. فرانس پس از سه سال تحصیل دوباره، مدرک وکالت هلندی را دریافت کرد.

۱۹۴۰-۴۴: فرانز مشغول به همکاری با وکیلی هلندی شد که وکلایش عمدتاً یهودیان پناهنده به هلند بودند. در مه سال ۱۹۴۰، آلمانی‌ها هلند را اشغال کردند. در آغاز سال ۱۹۴۱ فرانز گاه گاهی برای شورای یهودیان آمستردام، ترجمه متون قانونی انجام می‌داد. این کار او را تا حدی از تبعید شدن نجات می‌داد. با این امید که آنهایی که به دستورالعمل‌های آلمانی‌ها عمل می‌کنند آسیبی نمی‌بینند، وی شایعاتی را که در مورد «اردوگاه‌های کار اجباری» آلمان شنیده می‌شد باور نکرد حتی بعد از آنکه آلمانی‌ها در سال ۱۹۴۲ تبعید یهودیان را آغاز کردند.

در ۲۰ ژوئن ۱۹۴۳، فرانز و خانواده‌اش به اردوگاه وستربورک در هلند تبعید شدند. در سال ۱۹۴۴ آنها به آشویتس فرستاده شدند، و در آنجا جان باختند. فرانز ۵۴ سال داشت.