گنیا روتنبرگ Genya Rotenberg

گنیا و برادرش ناهوم در خانواده‌ای یهودی در شهر لودز، دومین شهر بزرگ هلند و شهری صنعتی بزرگ شدند. تا پیش از جنگ، یک سوم ساکنان لودز را یهودیان تشکیل می‌دادند. والدین گنیا بر تحصیلات فرزندانشان تاکید داشتند.

۱۹۳۳-۳۹: در سال ۱۹۳۹ هنگامی که ۹ سالم بود، آلمانی‌ها لودز را اشغال کردند. بعد از آن، حضور در اماکن عمومی برای «یهودیان، کولی ها و سگ‌ها» ممنوع شد. به دلیل اینکه یهودیان اجازه نداشتند به مدرسه بروند والدینم سعی کردند من را مخفیانه در خانه آموزش دهند اما من نمی‌توانستم ذهنم را روی کتاب‌ها متمرکز کنم. روزی آلمانی‌ها پدربزرگم را گرفتند و به بیرون از خانه بردند و به او دستور دادند که یکسری از حرکات ورزشی را انجام دهد. او نتوانست آن کارها را انجام دهد، آلمانی‌ها با یک کبریت ریشش را آتش زدند.

۱۹۴۰-۴۵: ما به ورشو فرار کردیم. بعد از مدتی، من از طریق لوله‌ی فاضلاب از گتو (محله های یهودی نشین ساخته شده توسط نازی‌ها) فرار کردم و پیش خانواده‌ای رفتم که من را پنهان کردند. اما آنها از من سوءاستفاده می‌کردند بنابراین پیش پدر و مادرم برگشتم. در سال ۱۹۴۱ پدرم به اردوگاه کار اجباری مردها فرستاده شد. به دلیل اینکه مادرم ناپدید شده بود، من لباس پسرانه پوشیدم و با پدرم رفتم. در اردوگاه در هنگام کار کردن مردها، من در تخت پنهان می‌شدم و هنگامی که ماموران به دنبال فراری‌ها می‌گشتند، من نفسم را در سینه حبس می‌کردم. در زمان پنهان شدنم، سهمیه‌ی نانم را به چند وعده غذایی تقسیم می کردم. من تا زمانی که زن‌ها به اردوگاه آورده شدند هفته‌ها به همین صورت مخفی شدم.

در سال ۱۹۴۶ هنگامی که گنیا ۱۶ سال داشت با گروهی از کودکان بی سرپرست از بازداشتگاه برگن-بلزن به فلسطین مهاجرت کرد. پدرش یک سال بعد به او پیوست.