کالمن گلدبرگ Kalman Goldberg

کالمن یکی از هفت فرزند خانواده‌ای یهودی مذهبی در شهر تارنوف بود. او هر روز صبح در مدرسه‌ی دولتی و بعد از ظهرها در یک مدرسه‌ی مذهبی درس می‌خواند. پدر کالمن صاحب یک کارخانه‌ی تولید صابون حلال یهودی و شمع‌های مذهبی شنبه و شمع برای کلیساها بود. خانواده‌ی گلدبرگ در طبقه‌ی بالای کارگاهشان در محله‌ای که اکثر ساکنانش یهودی بودند زندگی می‌کردند.

۱۹۳۳-۳۹: آلمانی‌ها در روز ۸ سپتامبر ۱۹۳۹ تارنوف را اشغال کردند. روز بعد آنها کنیسه‌ها را به آتش کشیدند. یکی از کنیسه‌ها که از سنگهایی ساخته شده بود که از فلسطین آورده شده بودند توسط دینامیت منفجر شد. کارگاه ما همچنان باز بود. در آن زمان، مواد خامی که برای کارمان نیاز داشتیم هنوز موجود بود. به ما دستور داده شد که برای ارتش آلمان صابون درست کنیم و همچنین پرورشگاه‌ها و بیمارستان‌ها را نیز تامین می‌کردیم. ماهی یک بار به صورت عمومی بین مردم صابون پخش می کردیم. مردم برای گرفتن سهمیه‌شان به کارگاه می‌آمدند.

۱۹۴۰-۴۵: در سال ۱۹۴۲ من به اردوگاه کار اجباری پلاشوف تبعید شدم. در آنجا مکانیک بودم. هنگامی که سیستم الکترونیکی کامیونی که ما تعمیر کرده بودیم خراب شد، مکانیک‌ها متهم به خرابکاری شدند و توسط جوخه اعدام به تیرباران محکوم شدند. ما به زندان اردوگاه برده شدیم و در حالیکه دعا می‌کردیم، منتظر مرگ بودیم. سرکارگر ما، آقای وارنهایت، از مسئولان اردوگاه درخواست کرد از آنجا که توانایی‌های ما برای ادامه‌ی کار اردوگاه حیاتی است از کشتن ما بگذرند. مجازات مرگ ما بخشیده شد. در عوض هرکدام به ۱۰۰ ضربه شلاق بر پشتمان محکوم شدیم.

کالمن قبل از پایان جنگ به دو اردوگاه دیگر نیز تبعید شد و از آنجا جان سالم بدر برد. سرکارگری که جانش را نجات داده بود به پارتیزان‌ها پیوست و کشته شد. کالمن در سال ۱۹۴۶ به ايالات متحده مهاجرت كرد.