مانیا موشکویچ Manya Moszkowicz

مانیا در همیلنیک، شهری کوچک در لهستان که جمعیت یهودی ساکن آن قدمتشان به قرن ۱۶ می‌رسید به دنیا آمد. پدرش صاحب یک فروشگاه مبلمان و مادرش خانه‌دار بود. مانیا دو برادر کوچکتر به نام‌های دیوید و مردخای داشت. آنها اقوام نزدیک زیادی داشتند. او، هم به مدرسه‌ی دولتی و هم به مدرسه عبری می‌رفت و دوستان زیادی داشت.

۱۹۳۳-۳۹: در ۱۹۳۸ خانواده‌ی مانیا به سوسنویچ، شهری بزرگتر در نزدیکی مرز آلمان نقل مکان کردند. او در آنجا برای نخستین بار با یهودستیزی مواجه شد. تابلو‌هایی نصب شده بود که شهروندان لهستانی را تشویق به تحریم دادوستد با یهودیان می‌کرد. سال بعد، نیروهای آلمان به لهستان حمله کردند. در ۴ سپتامبر ۱۹۳۹، ساعت ۲ بعدازظهر سوسنویچ اشغال شد. در همان روز، یهودیان محل شامل پدر مانیا دستگیر شدند. صبح روز بعد، آنها را پیاده به سمت یک کارخانه فرستادند و موهای سر و ریش آنها را در‌ آنجا تراشیدند. آنها شب را بدون آب و غذا سر کردند و سپس برای کار اجباری انتخاب شدند. پدر مانیا به ساخت توالت‌های نظامی گمارده شد. یک ماه بعد، مادرش به علت تخلف از حکومت نظامی دستگیر شد.

۱۹۴۰-۴۵: در ۱۹۴۱ مانیا مجبور شد برای یک شرکت آلمانی که یونیفرم ارتشی تولید می‌کرد کار کند. سال بعد، نازی‌ها شروع به تبعید یهودی‌ها از سوسنویچ به کشتارگاه آشویتس-بیرکناو کردند. مانیا و خانواده‌اش به علت داشتن اجازه‌ی کار، موقتاً از تبعید معاف شدند. در مارس ۱۹۴۳، او به اردوگاه موقت گوگولین فرستاده شد و سپس از آنجا به اردوگاه کار اجباری گلیویتز رفت. او هرگز خانواده‌اش را پس از آن ندید. آنها به آشویتس تبعید شده بودند. در ژانویه ۱۹۴۵، با پیشروی ارتش شوروی، زندانیان از گلیویتز برای راهپیمایی مرگ تخلیه شدند.

مانیا و دیگر زندانیان برای ده روز در خودروهای باری روباز در هوای سرد به سمت بازداشتگاه راونسبروک در حرکت بودند. در طی سفر، او از دوست بیمارش محافظت کرد تا در بین افراد درون خودرو له نشود. دستان مانیا کبود و خراشیده شده بودند. بعداً او به اردوگاه رخلین فرستاده شد و در آنجا توسط صلیب سرخ سوئد در آوریل ۱۹۴۵ نجات یافت. در ۱۹۵۰، او از سوئد به ایالات متحده مهاجرت کرد. مانیا اکنون به عنوان یک داوطلب در موزه‌ی یادبود هولوکاست در ایالات متحده فعالیت می کند و عضوی فعال از اعضای سخنگوی موزه است.