ولک لوکزنبورگ Welek Luksenburg

ولوگ در دومبرووه گورنیچا، شهری صنعتی در غرب لهستان به دنیا آمد. پدرش سیمخا، تاجر عمده فروش گوشت بود و مادرش روزالیا ریاست شعبه‌ی محلی سازمان زنان صهیونیست بین المللی را به عهده داشت. برادر بزرگتر ولک، شلومو دندانپزشک بود. خانواده‌ی لوکزنبورگ یکی از هزاران یهودی ساکن دومبرووه گورنیچا بودند.

۱۹۳۳-۳۹: ولک مانند بسیاری دیگر از کودکان شهر، به مدرسه‌ی دولتی‌ می‌رفت. از آنجا که خانواده‌ی او بسیار مذهبی بودند، او به دلیل حرمت سبت، شنبه‌ها به مدرسه نمی‌رفت. در مدرسه، ولک از همکلاسی‌هایش کتک می‌خورد و او را «مسیح کش» صدا می‌زدند. ضد یهودهای محلی نیز تحریم‌هایی را بر ضد فروشگاه‌های یهودی در دومبرووه وضع کردند. هنگامی که ولک ۱۶ ساله بود، نیروهای آلمان به لهستان حمله کردند. در ۳ سپتامبر ۱۹۳۹، دومبرووه اشغال شد و یهودی‌های آنجا تحت قوانین تبعیض‌آمیز قرار گرفتند. خزها و دیگر دارایی‌های ارزشمند آنها ضبط شد و تجارت‌های یهودی، شناسایی و مصادره شدند.

۱۹۴۰-۴۵: در ۱۹۴۱ مقامات آلمان، یهودی‌های شهر را مجبور به نقل مکان به گتو کردند. در سال بعد، والدین ولک همراه با دیگر یهودی‌های دومبرووه به کشتارگاه آشویتس-بیرکناو تعبید شده و در آنجا کشته شدند. شلومو در هنگام کار اجباری مصدوم شد و به کشتارگاه فرستاده شد. در مارس ۱۹۴۳، چند ماه قبل از تخلیه‌ی گتو، ولک به اردوگاه بلخهامر منتقل شد. سپس به گلایویتس، یک اردوگاه کار اجباری که بخشی از شبکه‌ی گسترده بازداشتگاه‌های آشویتس شد، منتقل گشت. در آنجا او با هیندا چیلویتچ، از همبندانش دوست شد. در ژانویه ۱۹۴۵، زندانیان به راهپیمایی مرگ برده شدند.

ولک و دیگر زندانیان مرد به بازداشتگاه زاخزن هاوزن و سپس از آنجا به اردوگاه های فلوسنبرگ و ریگنسبورگ منتقل شدند. در مه ۱۹۴۵، با رسیدن نیروهای ایالات متحده، اس‌اس زندانیان را به راهپیمایی مرگ به سمت اتریش برد. یک کشاورز آلمانی ولک را در کنار جاده پیدا کرد و او را به آمریکایی‌ها تحویل داد. در اکتبر ۱۹۴۵، او در اردوگاه تبعیدی‌ها به هیندا پیوست. آنها در ۲ مارس ۱۹۴۷ با هم ازدواج کردند.