هانه هرش لیبمَن، از پیامد‌های کریستالناخ ("شب شیشه‌های شکسته") می‌گوید

صبح بعد از «شب شیشه‌های شکسته» به مدرسه رفتم، البته مدرسه‌ی یهودی‌ها. یک چیزی غیر عادی به نظر می‌رسید، اما هنوز نمی‌دانستم چه چیزی. وقتی وارد مدرسه شدم و گفتم که ماشین‌های آتش نشانی را در مقابل ساختمان دیدم و در پشت این ساختمان کنیسه ارتدوکس قرار داشت. کسی به من گفت: "نمی‌دانی چه خبر شده است؟" و من پاسخ دادم: "نه نمی‌دانم." او گفت: "پدرم دستگیر شده و پدر او هم دستگیر شده." اوضاع وحشتناکی بود. هیچ یک از معلم‌ها به غیر از معلم‌های زن، به مدرسه نیامده بودند. همه بازداشت شده بودند. فکر می‌کنم بعد از دو ساعت، ما را به منزل فرستادند. و وقتی که به خانه رسیدم، دیدم که تمام ویترین‌های ما را شکسته‌اند. مادرم در حال جارو کردن خیابان بود. این ریشخند و آزار و اذیت یک جمعیت یا افرادی بود که می‌خواستند نشان دهند از جانب یک جمعیت است. ... در کنار ما، مغازه‌ای بود که فرش‌های شرقی می‌فروخت. ویترین آنها کاملاً از بین رفته بود و روی فرش‌ها، مرکب ریخته بودند. غیرقابل تحمل بود. تنها دلیلی که در آن زمان به آپارتمان و مغازه‌ی ما کاری نداشتند، این بود که آنها می‌دانستند که مردی آنجا نیست که دستگیرش کنند و به همین دلیل آپارتمان‌ ما و مغازه‌ی ما در طبقه بالا، دست نخورده باقی ماند.