نفتالی (نورمن) سالشوتز از رفتار و جزئیات کار در اردوگاه کار اجباری پوشتکوف می‌گوید

من حدود...حدود شش هفته در پوستکوف بودم. در آن زمان هر شب تشریفات داشتیم، وقتی حضورغیاب انجام می‌گرفت، اشمیت یک نفر را انتخاب و اعدام می‌کرد. همه‌ی ما مجبور بودیم پس از حضورغیاب، اعدام را تماشا کنیم. معمولاً او یکی از ما را برای انجام اعدام انتخاب می‌کرد. چیزهای مختلفی...مسائلی بود که...که...در کتابی که می‌نویسم، جزئیات بیشتری بیان می‌کنم، زمان‌هایی بود که فرد انتخاب شده برای انجام اعدام، نمی‌خواست یهودی دیگر را اعدام کند. بنابراین به دلیل امتناع از اعدام دیگری، یک چاقو بیرون می‌آورد و گلویش را می‌برید .این اشمیت یک...عادت دیگر هم داشت. ما در مسیر آمدن به سر کار، درخت‌ها را می‌بریدیم زیرا آنها می‌خواستند اردوگاه را بزرگتر کنند و او عادت داشت که بدون هدف گیری به سمت ما شلیک کند. یک بار تیر به بازوی راستم خورد. و...اه...کار کردن با آن دست خیلی سخت بود...اما صدمه‌ای نزد و من با کمک یک نفر دیگر به کار ادامه دادم و سپس برای مأموریت دیگری منتقل شدم تا تیرها...تیرهای تلفن را در شهر تارنوف نصب کنم. یک بار زمانی که داشتم یک ستون تلفن را می‌کشیدم...بلند می کردم، یکی از مهره‌های کمرم از جا در رفت و نتوانستم صاف بایستم. می‌دانستم که اگر آنها بفهمند چنین اتفاقی افتاده است به من شلیک می‌کنند چرا که چه نیازی به فردی با کمر معیوب بود؟ پس با کمک یک نفر نجات یافتم و به خانه برگشتم.