توماس بورگنتال یک قاضی بین‌المللی و یکی از جوانترین بازماندگان اردوگاه‌های آشویتس و زاخزن هاوزن بود. او در سن ۱۷ سالگی به ایالات متحده مهاجرت کرد. وی به عنوان قاضی و رئیس دادگاه حقوق بشر قاره آمریکا و به عنوان عضو کمیسیون حقیقت‌یاب سازمان ملل در السالوادور شروع به کار کرد. بورگنتال ریاست کمیته‌ی اخلاق موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده را به عهده داشت. وی در مارس ۲۰۰۰ به عضویت دادگاه بین المللی عدالت در آمد و هنوز این سمت را دارد.
جالب است که وقتی به نورنبرگ نگاه می‌کنید و به جنایاتی که محکوم شدند و به این موضوع که چگونه برخی از آنها به وجود آمده یا پیشرفت کرده‌اند، مثلاً جنایات ضد بشری، در نورنبرگ جنایات ضد بشری به عنوان جنایتی در نظر گرفته می‌شد که فقط در هنگام جنگ می‌توانست صورت بگیرید زیرا برخی از متفقین بر آن اصرار داشتند و احساس می‌کردند که نمونه‌ی کافی از قانون بین‌الملل وجود نداشته که فراتر از آن برود. امروزه این کاملاً پذیرفته شده است که جنایات ضد بشری در هنگام صلح نیز می‌توانند رخ دهند نه لزومأ در زمان جنگ. فکر می‌کنم که برخی از متفقین هم، مثلاً اگر اشتباه نکنم ایالات متحده، جنایت علیه صلح را ترجیح داد زیرا تعداد قابل توجهی کنوانسیون، در دهه‌ی ۱۹۲۰ وجود داشت مثل پیمان بریان–کلوگ [ Kellogg-Briand، ۱۹۲۸] و تعدادی دیگر، که جنگ را غیر قانونی اعلام کرده و اصولی را برای محاکمه‌ی جنایتکاران جنگی که مسئول آغاز جنگ، برنامه‌ریزی برای جنگ و مواردی از این قبیل بودند مشخص می‌کرد. یکی دیگر از دلایل تمرکز بر جنایات علیه صلح این بود که در آن زمان، احساس می‌شد که قوانین بیشتری برای این موضوع نسبت به انواع دیگر جنایت وجود داشته به استثنا‌ی جنایات جنگی چرا که در آن زمان، جنایات جنگی به اندازه‌ی کافی در کنوانسیون‌های مختلف مربوطه گسترش یافته بود. اما جنایات ضدبشری و نسل کشی هنوز در مراحل اولیه بودند.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
