ویلک (ویلیام) لیوف دستگیری گروهی یهودیان را در اوت ۱۹۴۲ برای تبعید از لووف به بلزک شرح می‌دهد

پاپول در خیابان زوکیسکا قرار داشت. ورودی اصلی از طریقرخیابان دروکفسکا بود، که گذرگاه اصلی بین شمال و جنوب به شمار می‌رفت و این منطقه‌ای بود که خانه‌ی من دو خیابان بالاتر از آن و عمویم چند خیابان آنطرف ‌تر قرار داشت. زمانی‌است که به یاد می‌آورم که آکیا [عملیات] در گتوی شنِی [دوم] صورت گرفت. نزدیک عصر بود. یک نفر، یکی از کارگرها به سرعت داخل کارخانه آمد و گفت «آنها را دارند از خیابان رد می‌کنند». ما حرکت کردیم. من به سرعت نزدیک در رفتم تا ببینم چه خبر است. و چیزی را دیدیم که نمی‌خواستیم ببینیم، هزاران هزار ساکن گتو در حال حرکت به خیابان دروکفسکا بودند و من برخی از دوستانم را دیدم. دوستان عزیزی که زمانی همبازی من بودند. برخی آشنایان. به دنبال مادرم می‌گشتم. او را ندیدم، پیدایش نکردم. مردم حدود ۲۰ ردیف به طول چندین مایل بودند. به آرامی راهپیمایی می‌کردند. ارتش اوکراین نگهبانی می‌داد. من هیچ آلمانیی ندیدم. شاید در پشت بودند اما من آنها را ندیدم. در هر طرف اکثراً اوکراینی‌ها بودند. جلو را نیز ندیدم. من دقیقاً وسط راه رسیدم. ابتدا و انتهای راهپیمایی را نمی‌دیدم. من فقط محدوده‌ای را می‌دیدم که از همان دروازه‌ی کوچک قابل دید بود. آنها مرا ندیدند، من می‌دیدم زیرا در پاپول قفل شده بود، آه دروازه. و این راهپیمایی ساعت‌ها طول کشید زیرا خیلی کند بود. و بالاخره به پایان رسید. مردم از پنجره‌ها نگاه می‌کردند زیرا درتمام دروکفسکا، اوکراینی‌ها و لهستانی‌ها زندگی می‌کردند و آنها از طبقات دوم و سوم نگاه می‌کردند. منظره ای ترسناک بود.